درباره آخرین افطار حضرت علی(ع) از حضرت ام کلثوم(س)، دختر گرانقدر ایشان نقل شده است که شب نوزدهم ماه مبارک رمضان، برای پدر طبقی که دو قرص نان جو و کاسه شیری در آن بود آوردم و مقداری نمک ساییده نیز حاضر کردم.

هنگامی که حضرت نماز خود را به پایان رسانید، به آن طعام نگاه کرده و گریست و فرمود: ای دخترم؛ من از پسرعمّ خود پیروی می‌کنم ولی حال تو دو نوع خورشت برای من حاضر کرده‌ای، همانا رسول‌الله تا زمانی که زنده بود دو طعام برای او حاضر ننمودند.

دخترم؛ هر کس خوراک و آشامیدنی و پوشش نیکو باشد، ایستادن او در قیامت نزد حق طولانی تر است. ای دخترم بدان که در حلال دنیا حساب است و همانا در حرام آن عِقاب.

در ادامه دختر امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرماید: پدرم در شب نوزدهم رمضان پیوسته در تعقیب نماز بود و مرگ را یاد می‌نمود و در آن حال زنان و فرزندان خود را طلب نموده و فرمودند: در این ساعت حضرت رسول(ص) را دیدم که به من فرمودند: ای ابوالحسن؛ به زودی نزد ما خواهی آمد و شقی ترین این امت محاسنت را به خون سرت خضاب خواهد کرد و من بسیار مشتاق ملاقات تو هستم. تو در دهه آخر این ماه به نزد ما خواهی آمد، بیا که آنچه نزد ما است بهتر است و باقی تر است برای تو...

آن بی بی بزرگوار در ادامه می‌فرمایند: آبی نزد آن حضرت حاضر كردم، وضو گرفته و لباس‌های خود را پوشیدند و به طرف مسجد حرکت نمودند، هنگامی که به صحن منزل رسیدند، مرغابی‌هایی که برای برادرم حسین(ع) هدیه آورده بودند بر سر راه آن حضرت آمدند و بال‌های خود را گشودند و فریادی کردند؛ که صدایشان در شب‌های دیگر نمی آمد.

آن حضرت فرمودند: «لا اله الا الله» فریادهایی است که به دنبال آن ناله‌ها خواهد بود.

منبع:

جلاءالعیون، ج1: 300- 301؛ قطره ای از معجزات چهارده معصوم: 161- 162

 آن  هنگام که سه نفر از باقیمانده خوارج در مکه هم‌قسم شدند تا نقشه شوم خویش را در ماه رمضان سال 40 هجری قمری عمل کنند، زمان زیادی نگذشت، دو نفر از آن‌ها که برای قتل معاویه و عمرو بن عاص رهسپار محل مأموریت خود شدند، در اجرای نقشه خود ناکام ماندند و تنها عبدالرحمن بن ملجم مرادی در شب نوزدهم ماه رمضان فرق مظلوم‌ترین فرد عالم را شکافت.

عبدالرحمن بن ملجم مرادی همراه با شبیب بن بجره اشجعی در سحرگاه شب نوزدهم ماه مبارک رمضان در مسجد کوفه کمین کرد و هنگامی که امیرالمؤمنین(ع) سر بر سجده نهاد، شمشیر زهرآگین خود را فرود آورد، در این هنگام حضرت علی(ع) در محراب مسجد افتاد و فرمود: «بسم الله و بالله و علی ملّة رسول الله فزت و ربّ الکعبه»، سوگند به خدای کعبه که رستگار شدم.

مولاي متقيان علي(ع) در حالی که خون از سر و صورت شریفش جاری بود، فرمود: «هذا ما وعدنا الله و رسوله»، این همان وعده‌ای است که خداوند متعال و رسولش به من داده‌اند، در این زمان چون امام توان برگزاری نماز جماعت را نداشت، به امام حسن(ع) فرمود نماز را ادامه دهد و خود نشسته نماز را اقامه کرد.

نقل شده است که جبرئیل در میان آسمان و زمین ندا داد و گفت: «تهدّمت والله ارکان الهدی وانطمست أعلام التّقی وانفصمت العروه الوثقی قُتل ابن عمّ المصطفی قُتل الوصیّ المجتبی قُتل علیّ المرتضی قَتَله أشقی الْأشقیاء»، سوگند به خدا که ارکان هدایت در هم شکست و ستاره‌های دانش نبوت تاریک و نشانه‌های پرهیزکاری بر طرف شد و عروه الوثقی الهی گسیخته شد، زیرا پسر عموی رسول خدا(ص) شهید شد، سید الاوصیا و علی مرتضی به شهادت رسید، وی را سیاه بخت‌ترین اشقیاء به شهادت رسانید.

و در آن شب غمبار نوزدهم ماه مبارك رمضان....

مسجد كوفه كه سال‌ها شاهد نيايش‌ها و عبادات مولاي متقيات بود ميعادگاه ديدار اولين پيشواي برحق شيعه با پروردگار الهي شد و آن حضرت در محراب نماز رستگار شد.

بي نظيري علي ( عليه السلام )

معنی رمضان‏
شخصی بنام سعد، از امام باقر علیه السّلام روایت نموده و گفت: هشت تن در محضر آن بزرگوار بودیم و در باره «رمضان» صحبت می‏کردیم، حضرت فرمود:نگوئید «این رمضان» و نگوئید رمضان رفت، و رمضان آمد! زیرا «رمضان» نامی از نامهای خداوند عزّ و جلّ می‏باشد. نمی‏آید و نمی‏رود، آنکه می‏آید و می‏رود زائل و نیست‏شونده است، بلکه بگوئید: شهر رمضان (ماه رمضان) یعنی شهر اضافه گردیده به اسمی که نام خداست، ماهی که قرآن در آن ماه نازل گردید، و خداوند آن را حجّت و محلّ شادمانی برای اولیاء خود قرار داده است.

غیاث بن ابراهیم گوید: امام صادق علیه السّلام از پدر بزرگوارش از جدّش روایت نموده که فرمود: حضرت علیّ صلوات اللَّه علیه فرمودند: نگوئید رمضان، بلکه بگوئید «شهر رمضان» چون شما نمی‏دانید رمضان چیست!
شرح: «نهی در اینجا بمعنی حرام بودن نیست بلکه حمل بر کراهت شده است. و از پیغمبر صلی اللَّه علیه و آله روایت شده که این ماه رمضان نامیده شده، زیرا «یرمض الذّنوب» است یعنی گناهان را می‏سوزاند (می‏آمرزد)».

منبع:معانی الأخبار-ترجمه محمدی    ج‏۲    ۲۵۰    باب ۳۵۱

میلاد امام حسین

به روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت (1) دومین فرزند برومند حضرت على و فاطمه، كه درود خدا بر ایشان باد، در خانه‏ ى وحى و ولایت، چشم به جهان گشود.

چون خبر ولادتش به پیامبر گرامى اسلام (ص) رسید، به خانه‏ ى حضرت على و فاطمه (ع) آمد و اسماء (2) را فرمود تا كودكش را بیاورد.اسماء او را در پارچه‏ اى سپید پیچید و خدمت رسول اكرم (ص) برد،آن گرامى به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت (3) .

به روزهاى اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش، امین وحى الهى، جبرئیل، فرود آمد و گفت:

سلام خداوند بر تو باد اى رسول خدا، این نوزاد را به نام ‏پسر كوچك هارون‏ «شبیر» (4) كه به عربى‏«حسین‏» خوانده مى‏شود، نام بگذار. (5) چون على (ع) براى تو بسان هارون براى موسى بن عمران است جز آنكه تو خاتم پیغمبران هستى.

و به این ترتیب نام پر عظمت ‏«حسین‏» از جانب پروردگار، براى دومین فرزند فاطمه انتخاب شد.

به روز هفتم ولادتش، فاطمه‏ زهرا كه سلام خداوند بر او باد، گوسفندى را براى فرزندش به عنوان عقیقه (6) كشت، و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موى سر او نقره صدقه داد. (7)

دربارة تاریخ شهادت حضرت زهرا(س) روایات مختلفی وجود دارد است. و از چهل روز تا شش ماه بعد از رحلت پیامبر(ص) بیان شده است. اما میان علمای شیعه، دو احتمال معتبر است: هفتاد و پنج روز بعد از رحلت پیامبر(ص) یا نود و پنج روز بعد از رحلت ایشان.

بنابراین با توجه به رحلت پیامبر اسلام(ص) در بیست و هشتم صفر، بنا به روایت هفتاد و پنج روز، در مورخه سیزدهم تا پانزدهم جمادی الأوّل، شهادت حضرت زهرا(س) است و این ایام را فاطمیة اوّل می‌ خوانند.

اما بنا به روایت نود و پنج روز، شهادت حضرت(س) در سوم تا پنجم جمادی الثانی است و این ایام را فاطمیة دوم می‌ خوانند.

بنابراین؛ ایام فاطمیه جمعا 6 روز می باشد، 3 روز در ماه جمادی الاول و 3 روز در ماه جمادی الثانی. فاطمیه اول از 13 تا 15 جمادی الاول است و فاطمیه دوم از سوم تا پنجم جمادی الثانی می باشد.

و شاید علت اینکه سه روز در هر ماه بعنوان روز شهادت آن حضرت(س) معرفی شده است به این دلیل است که این احتمال وجود دارد که ماههای قمری از رحلت پیامبر(ص) تا شهادت حضرت زهرا(س)، 29 روز بوده باشند، حال آنکه د رصورت کامل بودن ماههای قبل، روز شهادت 13جمادی الاول و یا سوم جمادی الثانی خواهد بود. چرا که طبق تقویم، حداکثر سه ماه قمری 29 روزه و حداکثر 4 ماه قمری 30 روزه می توانند پشت سر هم قرار گیرند.

اما در عرف، به دهه دوم جمادی الاول، از دهم تا بیستم جمادی الاول که بنابر قول 75 روز، شهادت آن بانوی بزرگوار در آن واقع شده است دهه فاطمیه اول و به دهه اول جمادی الثانی از اول تا دهم جمادی الثانی، که طبق قول 95 روز، شهادت حضرت زهرا(س) در آن واقع شده است، دهه فاطمیه دوم گفته می شود.

صحبت کردن از حضرت مهدی(ع) و نشانه‏های ظهور ایشان در واقع صحبت کردن از حوادثی است که بناست در آینده اتفاق بیفتد و لذا بجاست که از خود بپرسیم: اگر در مورد احادیث نقل شده در این زمینه بررسی اسناد صورت گرفت و مطمئن شدیم که آنها از معصوم(ع) صادر شده است، آیا می‏توان مطمئن بود که حتماً همة آن حوادث آن‏گونه که در روایات شریف ما آمده‏اند وقوع یابند؟ پاسخ به این پرسش در کتب عقیدتی و فلسفی تحت عنوان «بداء» داده می‏شود که طی این بخش از مطالب به آن می‏پردازیم.

«بداء» در لغت به معنای ظهور و روشن شدن پس از مخفی بودن چیزی است و اصطلاحاً به روشن شدن چیزی پس از مخفی بودن از مردم اطلاق می‌شود؛ بدین معنا که خداوند متعال بنا بر مصلحتی، مسئله‏ای را از زبان پیامبر یا ولی‏ای از اولیای خویش به گونه‏ای تبیین می‏کند و سپس در مقام عمل و ظهور و بروز، غیر آن را به مردم نشان می‏دهد. در قرآن آمده است:

خداوند هر چه را بخواهد محو یا اثبات می‏کند در حالی که ام‏الکتاب نزد اوست و خود می‏داند عاقبت هر چیزی چیست.

سامرا پذیرای اجساد مطهری از خاندان اهل‌بیت(ع) که از جمله آنان می‌توان امام هادی(ع) و مادر بزرگوارش، امام حسن عسکری(ع) و مادر بزرگوارش، سیدمحمد فرزند امام هادی(ع) و حکیمه خاتون دختر امام جواد(ع) را نام برد.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی حج وابسته به بعثه مقام معظم رهبری، در این تصویر قبری که به صورت جدا قرار دارد، مزار حکیمه خاتون و سه قبر دیگر به ترتیب از پایین به بالا متعلق به امام علی النقی(ع)، امام حسن عسکری (ع) و نرجس خاتون، (مادر امام زمان) است.

 

در حقیقت؛ جهت قبله از راست به چپ بوده و مرقد مطهر امام بزرگتر رو به قبله و در ابتدا قرار گرفته، پشت سر ایشان امام بعدی؛ امام حسن عسکری(ع)، در پایین پای ایشان حکیمه خاتون، دختر امام جواد(ع)، خواهر امام هادی(ع) و عمه امام حسن عسکری(ع) و بعد از قبر امام دهم، مزار همسر گرامی ایشان نرجس خاتون قرار دارد.
 

چرا خدا ما را امتحان می کند؟

یکی از اموری که سبب تکمیل و تهذیب نفس و تصفیه اخلاق و تهییج قوا و نیروهای نهفته وجود انسان می شود و در حکم نیروی محرکه دستگاه موجود انسان است، شداید و سختیها و مصیبتها است. در آیات قرآن و روایات زیاد این مضمون به چشم می خورد که خداوند فلان پیغمبر یا فلان بنده صالح دیگر را در معرض بلاها و شداید قرار دارد، یا این مضمون که خداوند شداید و بلاها را مخصوصا متوجه کسانی می کند که مورد لطف و رحمت خاصه او هستند یا این مضمون که شداید و سختیها تحفه های الهی است. مثلا در حدیث است: خداوند یاد می کند و مورد نوازش قرار می دهد بنده مومن را به وسیله فرستادن یک سختی و مشکل، آن طور که یک مرد در وقتی که در مسافرت است با فرستادن یک هدیه خاندان خود را یاد می کند و مورد محبت و نوازش قرار می دهد. (کافی ج 2 ص 255)

یا در حدیث وارد شده خداوند وقتی که بنده ای را دوست بدارد، او را در شداید غرق می کند. (کافی ج 2 ص 253)

این سوال ابتدا به ذهن هر کسی می آید که چگونه لطف و محبت و رضایت خداوند از کسی اقتضا می کند که او را با شداید و مشکلات مواجه کند؟ لازمه مهر و محبت فراهم کردن موجبات خوشی و آسایش است نه موجبات سختی و عدم آسایش. باز یک نوع تعبیر دیگری در زبان قرآن و سنت هست که سوال دیگری پیش می آورد و آن تعبیر امتحان است.

خداوند بندگان را به وسیله شداید و بلایا امتحان می کند یعنی چه؟ مگر خداوند از باطن مردم بی خبر است که می خواهد با امتحان چیزی را بفهمد؟ مگر نه این است که در قرآن مجید آمده که هیچ ذره ای و هیچ حرکتی و جنبشی بالاخره هیچ امر کوچک و بزرگی درعالم هستی نیست مگر آنکه معلوم و مکشوف حق متعال است؟ پس امتحان یعنی چه؟

یک وقت چیزی را مورد امتحان قرار می دهند برای اینکه مجهولی را تبدیل به معلوم کنند. برای این کار شیئی را به عنوان میزان و مقیاس به کار می برند. مثل اینکه متاعی را در ترازو می گذارند تا بفهمند که وزن واقعی آن چقدر است. ترازو فقط وسیله توزین است اثرش فقط این است که وزن واقعی جسم را معلوم می کند. ترازو خود تاثیری در زیاد کردن یا کم کردن آن جسم ندارد.

امتحان اگر فقط به معنی به کار بردن میزان و مقیاس برای کشف مجهولی باشد، البته درباره خداوند صحیح نیست. امتحان معنی دیگر هم دارد و آن از قوه به فعل آوردن و تکمیل است. خداوند که به وسیله بلایا و شداید امتحان می کند به معنی این است که به وسیله اینها هر کسی را به کمالی که لایق آن است می رساند. فلسفه شداید و بلایا فقط سنجش وزن و درجه نیست. همچنین زیاد کردن وزن و بالا بردن درجه و افزایش دادن به کمیت است. خداوند امتحان نمی کند که وزن واقعی و حدود درجه معنوی و اندازه شخصیت کسی معلوم شود؛ امتحان می کند یعنی در معرض بلایا و شداید قرار می دهد که بر وزن واقعی و درجه معنوی و حد شخصیت آن بنده افزوده شود. امتحان نمی کند که بهشتی واقعی و جهنمی واقعی معلوم می شود امتحان می کند و مشکلات و شداید به وجود می آورد که آنکه می خواهد به بهشت برود، در خلال همین شداید خود را شایسته و لایق بهشت کند و آن که لایق نیست سرجای خود بماند.

حضرت علی (ع) فرمود: نگویید خدایا به تو از فتنه ها و مایه گرفتاریها پناه می برم زیرا هیچ کس نیست که با گرفتاری ها مواجه نباشد؛ بگویید خدایا از فتنه های گمراه کننده، از جنبه های گمراه کننده فتنه ها به تو پناه می برم.

فلسفه بلایا و شداید و سختیها و اثر آنها در وجود آدمی معلوم می شود؛ معلوم شود که به حکم قانون و ناموس خلقت بسیاری از کمالات است که جز در مواجهه با سختیها و شداید جز در نتیجه تصادمها و اصطکاک های سخت جز در میدان مبارزه و پنچه نرم کردن با حوادث جز در روبرو شدن با بلایا و مصائب حاصل نمی شود. نه این است که اثر شداید و سختیها تنها ظاهر شدن و نمایان شدن گوهر واقعی است به این معنی که هر کس یک گوهر واقعی دارد که رویش پوشیده است.

یک قرآن منحصر به فرد روی پوست آهو نوشته شده که منسوب به دستخط مبارک امام کاظم(ع) است. این مصحف شریف 425 سال پیش توسط شیخ بهایی وقف شده است و اکنون در کتابخانه آستان قدس رضوی نگهداری می‌شود.

به گزارش فارس، در صفحه اول قرآن منسوب به دستخط امام هفتم شیعیان، وقفنامه‌ای به خط و امضای شیخ بهایی در سال 1009 هجری قمری دیده می‌شود.

این قرآن دارای 83 برگ، قطع: بیاضی، 28 × 17 سانتی متر، 6 سطر در هر صفحه، اندازه نوشته: 15 × 10 سانتی‌متر، اوراق متن و حاشیه شده، نوع مرکب: مشکی مایل به قهوه‌ای است.

در این اثر معنوی بخشی از کلام الله مجید از آیه 252 سوره بقره تا آیه 89 آل عمران را شامل می‌شود که به خط کوفی، روی پوست آهو کتابت شده است.
 

 

رئیس سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی درباره ویژگی‌های خطی و تزئینات این اثر معنوی و هنری می‌گوید: این قرآن دارای نقش و سجع مهر و تعدادی یاداشت‌های تاریخی و مهر متولیان وقت است. جلد این مصحف شریف: دو رویه دارای جدول بندی زرکوب، برون جلد: تیماج ساغری روغنی زرکوب، دارای ترنج و سرترنج با نقش «خط مبارک امام مفترض الطاعه موسی بن جعفر علیه السلام» به رنگ سفیداب محرر در زمینه زر، درون جلد: تیماج زرشکی دارای دو شمسه زرکوب با نقش «صحاف کتابخانه خسرو» و «اول حمل سنه 1297 اتمام پذیرفت» لت دیگر جلد دارای ترنج و سرترنج با نقش «السلطان ناصر الدین شاه ... و تولیت جناب میرزا موتمن المللک سعیدخان 1297» به رنگ سفیداب در زمینه زر است.

بر اساس این گزارش، هم اکنون بیش از 16 هزار و 500 نسخه قرآن، جزوه قرآن و دستنوشته قرآنی خطی در گنجینه مخطوطات کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی نگهداری می‌شود.

بَلَى مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِندَ رَبِّهِ وَلاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿سوره بقره آیه ۱۱۲﴾

ستاد بازسازی عتبات عالیات با صدور بیانیه‌ای جزئیات کامل جابه‌جایی و نصب ضریح جدید امام حسین(ع) را تشریح کرد.

 

در بیانیه ستاد بازسازی عتبات عالیات آمده است، بعداز حماسه بی نظیر استقبال و بدرقه باشکوه ضریح جدید امام حسین(ع) که بعد از 1400 سال افتخار ساخت آن نصیب مردم خداجوی و محبان اهل بیت میهن اسلامی گردید این ضریح در 2 بخش که بخش اول بصورت هوایی و بخش دوم در محفظه‌ای شکیل و زیبا و در معرض دید علاقمندان قرار گرفته بود بعد از عبور از استان های قم، تهران، مرکزی، لرستان و خوزستان وارد خاک عراق شده به قطعات قبلی ملحق شد.

طبق اطلاعیه‌های قبلی مقرر شد که از اول ربیع الاول ضریح قدیم باز شده و بعداز انجام زیرسازی ضریح جدید بر مضجع شریف حضرت اباعبدالله الحسین(ع) نصب گردد و لذا طبق وعده داده همزمان با آغاز ماه ربیع چند روز اول ماه با محوطه سازی جهت ایجاد کارگاه و باز کردن قطعات ضریح جدید انجام و با ایجاد فضایی در محدوده باب السلام حرم مطهر کار آغاز و از سوی دیگر با اقدام نصب دیوارهای چوبی مشبک دور تا دور ضریح قدیم تمامی مقدمات برای باز کردن ضریح قدیم مهیا و با اتمام ایجاد دیوارهای مشبک عملا کار باز کردن قطعات ضریح قدیم از صبح شنبه 30 دی ماه 91 برابر با 7 ربیع الاول آغاز خواهد شد.

در این اطلاعیه اعلام شده علت انتخاب دیوارهای مشبک به این جهت بوده که زائرین حرم حسینی ضمن زیارت حتی الامکان شاهد عملیات بازکردن ضریح قدیم و نصب ضریح جدید باشند.

در بخش دیگری از اطلاعیه مذکور زمان انجام جابجایی باتوجه به نیاز به انجام امور مهندسی و دقت و ظرافتی که باید در زمینه عدم آسیب رساندن به پایه های ضریح قدیم و دیگر بخش‌ها بکار گرفته شود و نیز آماده سازی لازم و زیرسازی و نیز امورات مربوط به مونتاز و نصب ضریح جدید پیش بینی می‌شود مدت زمان انجام این عملیات 45 روز به طول انجامد.

ستاد بازسازی عتبات عالیات به‌عنوان یک نهاد رسمی که زیر نظر چند تن از نمایندگان ولی فقیه حضرات حجت الاسلام والمسلمین نقوی رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه حجت الاسلام المسلمین محمدی رئیس شورای سیاستگذاری ستاد و سرپرست سازمان اوقاف و حجت الاسلام والمسلمین قمی معاون امور بین الملل دفترمقام معظم رهبری و عضو شورای سیاستگذاری ستاد اداره می‌شود به‌عنوان تنها مرجع رسمی منبع صدور اعلامیه‌ها، بیانیه‌ها و اخبار مربوط به نصب ضریح جدید و دیگر پروژه های تکمیل شده یا در دست اجرا در اعتاب مقدسه است، لذا از همه رسانه‌های خبری درخواست می شود با توجه به این امر هرگونه خبر و یا اطلاعیه‌ای که از طرف روابط عمومی ستاد بازسازی صادر می شود رسمیت بخشیده و همکاری لازم را جهت جلوگیری از هرگونه ابهام با این مجموعه به عمل آورند.

در بخش پایانی اطلاعیه با اشاره به این نکته که قدمت ضریح جدید 400 سال بوده و این اثر شاهکاری است از هنر اسلامی ایرانی اظهار امیدواری شده که این خدمت ناچیز ایرانیان مسلمان مرضی حضرت اباعبدالله الحسین(ع) قرار گرفته و عمل به این روایت شریف رسول گرامی اسلام که به علی(ع) فرمودند: ای علی هرکس قبور شما را تعمیر کند و بر آن متعهد باشد، پس گویا سلیمان ابن داوود را در ساختن بیت المقدس یاری کرده است، باشد.

پایگاه اطلاع رسانی حج وابسته به بعثه مقام معظم رهبری، این عملیات با حلول ماه ربیع الاول به مدت 45 روز آغاز شد.

پسر بچه هشت ساله شیروانی که قادر به تکلم نبوده و با پای پیاده عازم زیارت مرقد مطهر امام رضا(ع) بود پس از سال‌ها شفا یافت.

 

این پسر بچه که رضا دلپسند و اهل و ساکن روستای خانلق این شهرستان است به اتفاق مادر با پای پیاده به عنوان زائر امام هشتم همراه کاروان پیاده قمر بنی‌هاشم روستا برای شرکت در مراسم 28 صفر در مشهد عازم بودند که در بین مسیر فاروج به مشهد شفا یافت.

مادر این پسر بچه در این خصوص می‌گوید: رضا از سن 3 سالگی قادر به تکلم نبود و گاهی اوقات با اشاره صحبت می‌کرد.

زهره رفعت در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در شیروان تصریح کرد: از آن زمان تاکنون به اکثر پزشکان مراجعه کرده بودیم اما متاسفانه نتیجه‌ای حاصل نشده بود.

وی با بیان اینکه این نخستین بار بود که خودم به اتفاق فرزند 8 ساله‌ام در این کاروان پیاده به قصد شفا پسرم شرکت کرده بودیم، افزود: رضا در حین مسیر به شهرستان فاروج که رسیدیم یا امام رضا (ع) گفت و کم کم لب به سخن گشود تا اینکه به نزدیکی مشهد که رسیدیم کاملاً صحبت کرد و متوجه شدیم که در کاروان شفای خود را از امام هشتم گرفته است.

مادر رضا می‌گوید: فقط دو فرزند پسر دارم که یکی 6 ساله بنام رسول است و دیگری 8 ساله بنام محمدرضا است.

به گزارش فارس،رضا دلپسند دانش‌آموز سال اول ابتدایی است که در مدرسه استثنایی پاکان شیروان مشغول به تحصیل است.

پدر رضا هم کارگر ساده بوده که در یک منزل استیجاری در شیروان زندگی می‌کنند. محمدرحیم دلپسند هم از اینکه فرزندش در سالروز شهادت آن حضرت شفا یافته خرسند است و خدا را به خاطر این نعمت بزرگ شکر می‌کند.

قرار است مراسم ولیمه‌ای از سوی این خانواده هفته آینده در یکی از مساجد روستای خانلق شیروان به منظور شفای فرزندشان رضا برگزار می‌شود.

شیروان در190کیلومتری غرب مشهد مقدس قرار دارد

جواني حضرت علي عليه السلام الگويي براي جوانان

- مي گويند بايد از حضرت علي (ع) الگو بگيريم!‌ اما چگونه؟!... من يك جوان هستم! يك جوان با خصوصيات خاص دوران جواني! يك جوان با شور و نشاط خاص اين دوران كه به خنده و تفريح، به شور و احساسات نياز دارد و به الگويي كه مرا به شور آورد!

- با تمام اين حرفها، باز هم بهترين الگو براي تو و براي همه،‌مولاي متقيان است: و بخصوص جواني شان!

- جواني حضرت علي (ع) ؟!

الگو گرفتن يك الگو

- بله ! خود اميرالمؤمنين هم در جواني شان، الگو داشته اند. الگويشان هم پيامبر بوده است. علي (ع) از شش سالگي همراه و همراز پيامبر و در خانه ايشان زندگي مي كرده اند و در همه امور زندگي شان، حتي جزيي ترين مسائل هم به پيامبر اقتدا مي نمودند. يعني خود ايشان هم از يك انسان كامل و والاي ديگر، الگو مي گرفته اند.

هم اکنون ضریح جدید حرم های مطهر امامین عسگریین (ع)، حضرت مسلم (ع)، حبیب ابن مظاهر و ابراهیم مجاب از یاران حضرت سیدالشهدا (ع) در ایران در حال ساخت است.

 

به گزارش پايگاه اطلاع رساني لبیک به نقل از حج وابسته به بعثه مقام معظم رهبري به نقل از ایرنا، حسن پلارک افزود: هم اکنون ضریح جدید حرم های مطهر امامین عسگریین (ع)، حضرت مسلم (ع)، حبیب ابن مظاهر و ابراهیم مجاب از یاران حضرت سیدالشهدا (ع) در ایران در حال ساخت است.

رییس ستاد بازسازی عتبات عالیات با بیان اینکه عملیات ساخت این ضریح ها تا پایان نیمه نخست سال آینده به اتمام می رسد گفت:ازجمله این ضریح ها، ضریح جدید امامین عسگریین (ع) است که مراحل پایانی خود را طی می کند و حدود پنج تا شش ماه کار دارد.

پلارک ادامه داد: عملیات ساخت ضریح جدید حضرت مسلم (ع) ابتدای سال آینده و عملیات ساخت ضریح جدید حرم های مطهر حبیب ابن مظاهر (ع) و ابراهیم مجاب نیز تا ابتدای تابستان سال آینده به اتمام خواهد رسید.

رییس ستاد بازسازی عتبات عالیات ادامه داد: با توجه به مراحل پایانی ساخت ضریح های یاد شده، تمرکز ستاد بازسازی عتیات عالیات در سال آینده بر روی توسعه صحن حرم مطهر حضرت علی (ع) تحت عنوان صحن حضرت زهرا (س) خواهد بود.

وی گفت: زمانبندی صورت گرفته برای توسعه صحن حرم مطهر حضرت علی (ع)، پنج ساله است اما سعی داریم عملیات توسعه این صحن طی مدت چهار سال به اتمام برسد.

پلارک افزود: در یکسال و نیم گذشته از آغاز عملیات توسعه صحن حرم مطهر حضرت علی (ع)، 24 درصد پیشرفت فیزیکی داشته ایم.

رییس ستاد بازسازی عتبات عالیات یادآور شد: تامین اعتبار پروژه های ستاد بازسازی عتبات عالیات از محل کمک ها و نذورات مردمی است که بر اساس نوع پروژه، هر استانی مامور جمع آوری کمک ها و نذورات مردمی می شود.

به گفته پلارک بر همین اساس 70 درصد تامین اعتبار پروژه توسعه صحن حرم مطهر حضرت علی (ع)، بر عهده ستاد بازسازی عتبات عالیات استان تهران گذاشته شده است.

وی افزود: البته مردم می توانند کمک ها و نذورات خود را برای بازسازی حرم های مطهر اهل بیت (ع) در عتبات عالیات عراق، به شماره حساب 110 بانک های ملی و صادرات به نام ستاد بازسازی عتبات عالیات واریز کنند.

از موضوعاتی که در قرآن به صورت گسترده مطرح شده است موضوع شیطان است و در این کتاب مقدس مطالب بی نهایت مهمی پیرامون «شیطان» آمده است که هر عاقلی را سخت تکان می دهد و به تامل جدی وا می دارد.

شیطان که موجودی شرور است برای پیاده کردن برنامه های خود دست به تبهکاری می زند و اقدامات مختلفی انجام می دهد و نقشه های فراوانی می کشد که اینک به چند برنامه ی مهم او با توجه به آیات کلام الله مجید اشاره می کنم :

1) دعوت: کار مهم و اصلی شیطان دعوت به معاصی است و هرگز نمی تواند انسان را مجبور به گناه کند بلکه یک فرد گناهکار با اراده و اختیار خودش به دعوت شیطان جواب مثبت می دهد و به دره ی هلاکت سقوط می کند .

2) فریب: یکی از نام های شیطان غرور است، یعنی بسیار گول زننده و فریبکار .

3) گمراهی: اگر انسان به وجدان خود رجوع کند و ار فطرت اولیه اش کمک بگیرد تا حد زیادی راه را از چاه تشخیص می دهد، اما وقتی به ندای وجدان پاسخ نداد و با پیروی از دید هوش بر فطرت الهی اش چیره شد و او را به بند کشید، فورا شیطان ملعون او را به راه های ضلالت و گمراهی می کشاند و به هلاکت می رساند .

4) همراهی: شیطان قدم به قدم با انسان همراه است تا در موارد حساس، ضربه های مهلک خود را بر قلب او وارد سازد و این در اثر روی تافتن ار حق است که راه را برای دوستی شیطان باز می نماید.

5) تزیین: یکی دیگر از برنامه های شیطان زینت دادن به دنیا است، او آنچنان شهوات را در نظر انسان، جلوه می‌دهد که میل به دستیابی به آنها، به مراتب قدرت می گیرد تا آنجایی که گویی دیگر چشم نمی بیند و گوش نمی شنود بلکه مست و مدهوش در دامان گناه می افتد و ابدا به زشتی عمل خود پی نمی برد و به عاقبت کارش نمی اندیشد.

6) عداوت: شیطان دشمن انسان است و قرآن کریم در آیات بسیاری ما را از او هشدار می دهد .

7) تسویف: یکی دیگر از کارهای مهم شیطان این است که نمی گذارد انسان تصمیم جدی بگیرد و هر چه زودتر از کارهای زشت خود توبه کند. بلکه این معانی را تلقین می کند که تو حالا جوونی و ...

8) تخویف: و دیگر آنکه انسان را از هزاران راه می ترساند و می گوید: مبادا فلان حرف حق را بگویی که آبرویت می‌رود، مبادا فلان کمک مالی را انجام دهی که فقیر می شوی و...

9) ایجاد تفرقه و کینه: و دیگر آنکه انسان ها را با هم دشمن می کند تا آن چنان کینه ی یکدیگر را به دل بگیرند که تو گویی از طایفه ی انسان نیستند .

10) احاطه همه جانبه: یکی از برنامه های شیطان ملعون این است که اگر از راهی وارد شده و تیرش به سنگ خورد از راهی دیگر وارد می شود. خداوند برنامه های شیطان را وقتی که ار درگاه الهی مطرود و محروم شد در سوره های از قرآن بیان می کند .

11) سرگرمی و فراموشی: شیطان یاد خدا را از ذهن انسان ها می برد و توبه را به فراموشی می سپارد و از یاد انسان می برد.

12) زمینه سازی گناه: شیطان برای انسان ها ، هر روز یک رنگ و در هر موقعیت یک ساز می نوازد تا زمینه هایی برای گناه ایجاد کند .

در پایان یک حدیث زیبا از پیامبر اکرم (ص) را به شما هدیه می دهم :

اِنَّ الغَضَبَ مِنَ الشَّيطانِ وَ اِنَّ الشَّيطانَ خُلِقَ مِنَ النّارِ

وَ اِنَّما تُطفَأُ النّارُ بِالماءِ فَاِذا غَضِبَ اَحَدُكُم فَليَتَوَضَّ؛

خشم از شيطان و شيطان از آتش آفريده شده است

و آتش با آب خاموش مى شود، پس هرگاه يكى از شما به خشم آمد، وضو بگيرد.

دلیل بزرگداشت اربعین چیست‌؟

آگاه باش كه شب و روز جمعه از ساير شبها و روزها به صفت بلندى مقام و شرافت و نام‏آورى كاملا متمايز است. از رسولان خدا صلّى اللّه عليه و آله روايت شده:كه شب و روز جمعه بيست‏وچهار ساعت است و حق تعالى در هر ساعت آن ششصد هزار تن‏را از دورخ آزاد مى‏كند.و از امام صادق عليه السّلام وارد شده:كه هركه‏ما بين ظهر روز پنجشنبه تا ظهر روز جمعه از دنيا برود،خدا او را از فشار قبر پناه دهد.و نيز از آن حضرت روايت شده كه براى جمعه حق و حرمتى بسيار است مبادا حرمت آن را ضايع گردانى و در انجام عبادات‏حق تعالى و تقرب جستن به خدا با انجام كارهاى شايسته و ترك همه محرّمات الهى در آن روز كوتاهى نمايى،زيرا خدا ثواب طاعات‏را در اين روز دو چندان مى‏سازد و گناهان را محو مى‏كند،و درجات اهل ايمان را در دو جهان بلند مى‏گرداند.

دعای حضرت صادق (ع)در سجده

معاویه بن وهب گوید:به خانه ی امام صادق(ع) رفتم،حضرت در سجده بود دعاهایی می کرد تا به اینجا رسید که گفت:خدایا!رحم کن به صورت هایی که آفتاب آن را دگرگون کرده تا خودش را به قبر امام حسین(ع)برساند.خدایا!رحم کن به اشک های چشمی که در عزای حسین (ع) ریخته می شود،خدایا!رحم کن به ناله ها یی که در مصیبت حسین (ع)بلند می شود.خدایا!من آنان را به تو می سپارم تا بر ما نزد حوض کوثر وارد شوند (آنان را به ما برسان.)

معاویه بن وهب گوید:حضرت که سر از سجده برداشت،عرض کردم:این دعاها را برای چه کسی می کردید؟

فرمود:برای عزاداران و زوار قبر جدم حسین.آیا کربلا می روی،آیا فضیلت آن را میشناسی؟

گفتم:تا به حال این طور نمی دانستم این دعاهایی که شما فرمودید،اگر برای کافری می کردید مشمول رحمت خدا می شد.از این به بعد خودم را حتما به قبر حسین(ع) خواهم رسانید.(1)

کربلا پاره ای از بهشت است

رسول خدا(ص) فرمود: ای جابر!زیارت کن قبر حسین را در کربلا،پس هر آینه کربلا پاره ای از بهشت است.(2)

پاداش جهاد

یاری رسانی در راه خدا و همکاری و همیاری،پاداش ارزنده ای دارد اما زیارت آن حضرت پاداشش فراتر از آن است.

در روایت آمده است که: هر کسی حسین(ع) را زیارت کند،همانند کسی است که هزار مرکب،زین و لجام کرده برای خدمت در راه خدا،مجهز و آماده ساخته است.(3)

پاداش آزاد ساختن هزار برده

در زیارت آن حضرت پاداش بزرگی،بسان پاداش آزاد ساختن هزار نفر در راه خداست.(4)

در روایت است که: هرکسی قبر مطهر او را با پای پیاده زیارت کند به هر قدمی که بر می دارد و می نهد،پاداشی معادل آزاد ساختن برده ای از فرزندان اسماعیل را خواهد داشت.(5)

پاداش کشته کوی حسین(ع)

از امام صادق (ع) آمده است که:

اگر زایر حسین ،در راه او کشته شود با نخستین قطره خون،همه ی گناهانش مورد بخشایش قرار می گیرد و سرشت ملکوتی او بسان سرشت پیامبران به گونه ای شست و شو داده می شود که از سرشت حیوانی کافران و فاسقان،پاک و پاکیزه و خالص می گردد؛همینگونه قلب او شست و شو داده می شود و هر ناخالصی از آن زدوده و لبریز از ایمان می گردد.و در حالی خدا را ملاقات می کند که از همه ناخالصی ها خالص است و شفاعت خاندان و هزاران نفر از برادران دینی اش بدو ارزانی شده است.فرشتگان به همراه جبرئیل و فرشته ی مرگ، نماز او را می خوانند و کفن و حنوط او از بهشت هدیه می گردد و آرامگاهش بر او گسترده و نور باران می گردد.

دری از درهای بهشت به رویش گشوده می شود و فرشتگان از بهشت بر او هدیه می آورند و پس از هیجده روز،به ملکوت پر می کشد و تا آستانه ی رستاخیز با دوستان خدا همچنان در آنجا خواهد بود.

پس از آغاز برپائی رستاخیز،او نیز سر از خاک برمی دارد و بار دیگر با پیامبر و علی و امامان نور علیهم السلام مصافحه می کند،آنان بشارت کامیابی و نجات بدو می دهند و او را به همراه خود می برند تا از حوض کوثر می نوشد و هر که را دوست دارد می نوشاند.(6)

1-سیدالشهدا(ع)،شهید دستغیب،ص163.

2- سیدالشهدا(ع)،شهید دستغیب،ص101.

3-بحارالانوار،ج101،ص43.

4- بحارالانوار،ج101،ص43.

5-- بحارالانوار،ج101،ص36

6- بحارالانوار،ج101،ص78.

چند وقتی که در اکثر سایتها تبلغ شخصی به نام سید احمد الحسن فرستاده امام مهدی (ع)داره تبلیغ میشه!!
متوجه باشند که او کیست!!
این وهابی معیوب الحال که خودرا اینگونه معرفی می‌کند سید احمد الحسن و ادعا می‌کند فرستادهء امام مهدی (ع) و حضرت مسیح (ع) و حضرت ایلیا (الیاس) (ع) و حضرت خضر (ع) می باشد و شما را به پیوستن به یاران ایشان (ع) دعوت می کند .در ابن پست سخنان استاد حجت الاسلام و المسین مهدی پور را درباره این فتنه جدیدعلیه شیعیان قرار داده‌ایم

دانلود: فتنه یمانی

رئیس ستاد بازسازی عتبات عالیات از انتقال ضریح جدید امام حسین (ع) فردا شب طی مراسمی به سمت کربلای معلی خبر داد. حسین پلارک در گفتگو با مهر افزود: ضریح جدید امام حسین (ع) قرار بود امروز و فردا در میدان امام حسین تهران مستقر شود اما به دلیل استقبال بی حد مشتاقان در حرم مطهر امام خمینی (ره) باقی می ماند. وی ضمن عذرخواهی از مردم تهران که به میدان امام حسین آمده بودند، گفت: علاقه مندان زیارت امام حسین (ع) می توانند به حرم مطهرامام خمینی (ره) مراجعه کنند. رئیس ستاد بازساری عتبات عالیات تاکید کرد: ضریح جدید فردا شب و یا صبح روز پنجشنبه به سمت کربلا حرکت داده می شود و بعد یک شب میهمان ساوه‌ای‌ها، یک شب مهمان اراکیها و پس از آن خرم آباد، اهواز، مشهد و شلمچه است. پلارک با اشاره به اینکه در هر شهر در مسیر مراسم استقبالی از سوی مردم برگزار خواهد شد، گفت: پایان ماه صفر ضریح قدیمی باز می‌شود و در ماه ربیع‌الاول ظرف 45 روز ضریح جدید در حرم امام حسین (ع) نصب خواهد شد. وی درباره ضریح قدیم و انتقال آن به ایران افزود: در حال مذاکره هستیم تا ضریح قدیم را به چند بخش تقسیم کنیم و به کشورهای اسلامی هدیه دهیم تا در موزه‌ها در معرض نمایش قرار گیرد قطعه‌ای از پنجره‌های ضریح نیز به طور مثال در موزه امام رضا (ع) نگهداری خواهد شد.

یكى از شیوه ها و روش هاى غرب و صهیونیزم به منظور سلطه سیاسی و دینی بر كشورهای اسلامی ایجاد تفرقه و به وجود آوردن جریانات و انحرافات دینی است.در این مقاله سعی داریم كه شما را با یكی از این جریانات كه در عراق شكل گرفته آشنا كنیم.
چند سالی ست كه فردی در عراق مدعی شده كه همان یمانی موعود است،او مدعی ست كه نایب و فرستاده و نیز فرزند امام زمان است كه آمده تا مسلمانان را با هم متحد سازد.
او با سخنرانی ها و مكتوبات خود عده ی كثیری را پیرو خود كرده كه از جمله این پیروان میتوان به عبدالله هاشم كارگردان و سازنده مستند ظهور (The Arrivales) اشاره كرد.
جریان سید احمد الیمانی در اواخر سال های حاكمیت صدام و با حمایت درجه اولی باقیمانده حزب بعث بروز كرد و در مناطق نجف،كربلا،ناصریه و بصره تشكیلات خود را برپا كرد.
موسس این جریان فردی ست به نام احمد اسماعیل قاطع(گاطع) كه در سال 1973 در یكی از توابع شهرستان زبیر در بصره متولد شد.وی در سال 1999 فارغ التحصیل دانشگاه مهندسی بصره شد و مدتی هم در حوزه علمیه شهید سید محمد صدر در نجف به علوم حوزوی پرداخت.وی با اینكه سید نیست و تبارش به قبیله صیامر برمیگردد عمامه مشكی بر سر كرده و ادعای سیادت میكند،خوب است بدانید كه برادر وی عضو نیروهای بعثی بوده است.

نماد ایشان ستاره شش پر داوود میباشد كه این نماد به عنوان آرم و مهر در تمام اعلامیه ها و جزوءهای وی مشاهده میشود.جالب است بدانید این ستاره بر روی هدر سایت هاشم فیلم(سایت عبدالله هاشم) و نیز بر روی پرچم اسرائیل هم دیده میشود.
همانطور كه اشاره كردیم ایشان سید نبوده و اصل و نصب وی به قبیله صیامر برمیگردد ولی بر خلاف این حقیقت عمامه مشكی بر سر كرده و در مجامع عمومی ظاهر میشوند.
از لحن كلام وی هویداست كه سواد فقهی پایینی دارد و اگر سخنرانی های ایشان را پی گرفته باشید به این نتیجه خواهید رسید كه صحبت كردن به عربی فصیح برای ایشان كمی مشكل است.
در بین ادعاهای ایشان ضد و نقیض های فراوانی مشاهده میشود.ایشان در عین اینكه ادعا میكنند فردی ساده و بی آلایش از روستایی ساده و فقیر است،مدعی ست كه مایه رحمت اسلام و امت اسلامی اند،مورد تایید جبرئیل و مكائیل اند.اهل بیت همواره با اویند و خداوند ایشان را برگزیده.قصد دارند كه مسلمانان را متحد سازند و آمادگی دارند كه حقایق را بر همگان آشكار سازند.
وی نخستین ادعاهای خود را از طریق سایت اینترنتی خود خطاب به علما و حوزه های دینی در تاریخ 27 شوال 1424 هجری قمری اعلام كرد كه بدین قرار است:
او در مرحله اول مدعی شده بود كه امام زمان(عج) را در عالم خواب به صورت مكرر در حرم سید محمد فرزند امام هادی(ع) دیده كه او را امر به زیارت عسگرین میكند.سپس موفق به دیدار حجت بن الحسن(عج) در عالم بیداری شده،حضرت او را از انحرافات علمی و مالی حوزه ها به خصوص حوزه نجف آگاه میكند و وی را تحت تربیت ویژه قرار میدهد.
در مرحله دوم ادعا میكند كه حضرت ایشان را امر فرموده كه به حوضه ها ورود پیدا كنند و آنان را از انحرافات آگاه كند.
ادعای او در مرحله سوم بدین شرح است كه در ماه شعبان سال 1420 هجری،ق مصادف با 1378 هجری،ش امام عصر را برای بار دوم در عالم بیداری زیارت كرده و به دستور امام به نجف میرود و دعوت و حقانیت خود را علنی میسازد.
در این حین برخی او را كذاب دانسته و وی ناچار به شهر خود باز میگردد.
بعد از سقوط صدام در سال 1424 قمری احمد اسماعیل قاطع(گاطع) دعوت خود را آشكارا تكرار كرده و توانست عده ای را پیرو خود كند.
در ماه رمضان همان سال ادعا میكند كه از سوی امام زمان ماموریت یافته كه مردم جهان را متحد سازد و آنان را به شورش علیه ظالمان فراخواند.
وی در آن پیام تصریح میكند كه انتظار یاری علما را ندارد چرا كه آن ها در باطن دشمن امام زمان اند و منظور از اوثان و اصنام(بت ها)همان علما هستند.
وی برای اثبات ادعای خود دلایلی را استناد میكند كه به برخی از آنان اشاره میكنیم:
دلیل اول:خواب هایی كه اشخاصی درباره او دیدند به علاوه خواب هایی كه خود دیده بود.
دلیل دوم:پیش گویی و اخبارهای آینده وی مانند:سقوط صدام
دلیل سوم:آمادگی مناظره با علمای اسلام،مسیحیت و یهودیت
دلیل چهارم:آمادگی وی برای مبالهه با علمای شیعی و سنی،یهودی و نصرانی
دلایلی كه ذكر شد صرفا ادعاهای وی میباشد به علاوه اینكه خواب نیز بر فرض صحت،حجت شرعی نمیباشد.

وی در خطبه ای به مردم عراق چنین گفت: پدرم امام زمان(عج) مرا برای اهل زمین فرستاده و من دعوتم را در بین شما آغاز كردم،جبرئیل و میكائیل مرا تائید كرده اند.اگر مرا پذیرفتید و پیروی كردید كه فبها وگرنه صبر خواهم كرد،همانگونه كه مسلم بن عقیل صبر نمود و من به زودی از میان شما خواهم رفت و اخبار شما را به پدرم محمد بن الحسن خواهم رساند.
و بدانید پس از این چیزی جز شمشیر بر شما ارائه نخواهد شد و من و پدرم بازخواهیم گشت.
وی در سایت انصار المهدی یمانی بودن خود را اینگونه توجیح میكند:
مكه از تهامه است و تهامه از یمن،پس آل محمد همگی یمانی اند.

وی احادیثی چند که در مدح یمانی آمده و اینکه پرچم او هدایتگرین پرچم هاست را بر خود تطبیق میدهد و در این حین ادعای عصمت هم میکند...وی خود را مصداق حدیث "ثم یکون من بعده اثنا عشر مهدیا فاذا حضرتة الوفاة فلیسا امها الی ابنة اول مهدیین" از رسول الله میداند و مدعی ست که اول مهدیین خوده اوست و او فرزند و وصی امام عصر(عج) است...
این جریان به تبلیغات بهای زیادی میدهد به طوری که از همان لحظه ی آغازین جریان به تبلیغ و نشر عقاید خود میپرداختند.آنها با نشر کتاب ها،مجلات و نشریاتی با نام های جذاب و فریبنده توانستند عده ی زیادی را تابع خود کنند...از جمله این نام ها میتوان به نشریات و کتبی به اسامی قمر بنی هاشم،حاکمیت خداوند نه حاکمیت مردم،هشدار به علمای حوزه ها،الهامات و پیشگویی ها و.. اشاره کرد.
جالب است بدانید که طرفداران وی در ماه رمضان سال 1427 هـ.ق در پیامی به مقام معظم رهبری امام خامنه ای دلایل حقانیت وی را اعلام کرده و امام را به بیعت فرا خواندند...
به لطف خداوند و امام عصر(عج) تا این جا توانستیم شناخت نسبتا خوبی از جریان مهدیون داشته باشیم،لذا پرداختن بیش از حد به این مبحث را صلاح ندانسته و از آن گذر میکنیم...

 نویسنده: حسین بهمنی. وبلاگ طلوع ستاره.

عمر بن سعد ملعون، پس از شهادت  امام حسین(ع) و یاران بزرگوارش دستور داد جسدهای پلید لشکریانش را دفن کنند؛ اما پیکرهای پاک، مطهر، بی­سر، برهنه و چاک چاک امام(ع) و یاران باوفایش بر زمین بماند. اما مدتی نگذشت که اجساد بی­سر و مطهر شهدا با حضور امام سجاد(ع) و با کمک مردم بنی­اسد شناسایی و به خاک سپرده شدند.

...امام می بیند به روایتی هفتاد و دو تن روی خاك افتاده اند به خیمه اهل حرم رو می كند فریاد می زند یا سكینه، یا فاطمه، یا ام الكلثوم علیكم منی السلام زنان حرم شیون كردند امام آنها را دعوت به سكوت و خاموشی نمودند سپس امام سجاد را خواستند و علوم و صف و علم جفر را به ایشان تسلیم نمودند . آنگاه به حضرت زینب (س) فرمودند: خرد سالم را به من بده تا با او وداع كنم امام طفل 6 ماهه اش را گرفت و صورتش را نزدیك او برد تا وی را ببوسد كه حرمله بن كاهل اسدی تیری انداخت و به گلوی كودك رسید امام بچه را به دست خواهرش زینب داد و دو دست خود را زیر گلوی بچه گرفت همینكه از خون پر شد آن خونها را به سوی آسمان پاشید با این كارش آسمان را هم به شهادت وا می دارد قبری می كند و حضرت علی اصغر را دفن می نماید سپس برای وداع با اهل بیت خود، به زنها رو می كند. حضرت سكینه فریاد كنان نزد امام می آید (مادر علی اصغر = رباب) امام سكینه را خیلی دوست می داشتند سكینه را به سینه خود چسباند و اشكهایش را پاك كرد و فرمود سكینه جان بدان كه بعد از مرگ من گریه تو بسیار است تا زمانی كه جان در تن من است دلم را از روی حسرت، به اشك خود مسوزان. سپس امام عازم میدان شد و پیكارگر طلبید هر كس در برابر او می آمد به خاك هلاكت می افتاد تا اینكه تعدادی بسیار از آنان را كشت عمر سعد وقتی صحنه را اینچنین می بیند فریاد بر می آرود وای بر شما آیا می دانید با چه كسی می جنگید او فرزند علی (ع) است كه شجاعان عرب را بخاك نیستی می انداخت (هذا ربن قتال العرب) بخدا روح پدرش علی (ع) در كالبد اوست (والله نفس ابیه بین جنبید) پس دسته جمعی به روی حضرت حمله كردند امامی كه تشنه است ، غریب است، مصیبتی عظیم دیده، خسته و گرسنه است با این وجود باز حریف امام نبودند. امام در حملات خود نقطه ای را انتخاب كرده بود كه نزدیك خیمه ها باشد به 2 دلیل : 1ـ می دانست دشمنان چقدر قسی القلبند و نامرد می باشند لذا می خواست تا تا جان دارد كسی متعرض خیمه ها نشود و با وجود اینكه با هر حمله ای كه می كردند همه فرار می كردند ولی زیاد از خیمه ها دور نمی شد. 2ـ اینكه می خواست تا زنده است اهل بیتش بدانند كه او زنده است تا اهل بیت تسكین خاطر یابنند و بگویند آقا هنوز زنده است. امام زمان فرموده بود تا من زنده هستم از خیمه ها خارج نشوید لشگر دشمن دوباره حضرت را گروهی محاصره كردند و بین امام و خیام فاصله انداختند و شماری از دشمنان به سوی خیمه ها رفتند امام تا این صحنه را مشاهده نمودند بانگ سر دادند وای بر شما ای پیروان آل ابی سفیان اگر دین ندارید از روز معاد بترسید و در دنیای خود آزاد مرد باشید شمر رو به حضرت كرد و گفت ای پسر فاطمه چه می گویی ؟ حضرت فرمود من با شما جنگ دارم پس زنان چه گناهی دارند؟ تا من زنده هستم نگذارید كه سركشان شما به اهل و عیال من تعرضی كنند.....روایت شده وقتی امام بخاك افتاد اسبش از او حمایت كرد و بر سواران عمر سعد می پرید و آنها را از زمین می انداخت .اهل بیت تا اسب را دیدن شروع به نوحه سرایی نمودند (نوحه سرایی طبیعت بشر است، انسانی بخواهد در دل خود را بیان كند به صورت نوحه سرایی كسی را مورد خطاب قرار می دهند هر یك از افراد خاندان ، بنحوی نوحه سرایی را آغاز كردند علت اینكه قبل از شهادت حضرت نوحه سرایی نكردند این است كه آقا به آنها اذن نداده بود تا من زنده هستم حق گریه كردن ندارید من كه شهید شدم البته نوحه سرایی كنید.)هر كدام از اهل بیت طوری با اسب صحبت می كردند ولی سكینه دختر امام كه بعدها یكی از زنان عالمه عالم شد كه همه علماء برای او اهمیت ویڟه ای قائل شده اند به صورت خاصی نوحه سرایی كرده است كه دل همه را سوزانده است. به حالت نوحه سرایی اسب را مورد خطاب قرار داد: ( یا جواد ابی، هل سقی ابی، ام قتل عطشان) ای اسب پدرم وقتی كه پدرم رفت تشنه بود آیا او را سیراب كردند یا با لب تشنه به شهادت رساندند.لشگر دشمن بعد از آنكه حضرت به شهادت رساندند به سوی خیمه ها هجوم بردند و هر كدام بر دیگری پیش گرفت تا اینكه چادر را از سر زنان بكشند دختران و حرم پیامبر گریه می كردند . زنان را از خیمه ها بیرون كردند و خیمه ها را آتش زدند .... آیا مصیبتی عظیم تر از مصیبت امام حسین وجود دارد ؟

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَباعَبْدِاللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خِيَرَةَ اللَّهِ و َابْنَ خِيَرَتِهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ اَميرِالْمُؤْمِنينَ و َابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيّينَ

سلام بر تو اى ابا عبداللّه سلام بر تو اى فرزند رسول خدا سلام بر تو اى برگزيده خدا و فرزند برگزيده اش سلام بر تو اى فرزند امير مؤ منان و فرزند آقاى اوصياء


اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِساَّءِ الْعالَمينَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا ثارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ

سلام بر تو اى فرزند فاطمه بانوى زنان جهانيان سلام بر تو اى که خدا خونخواهيش کند و فرزند چنين کسى و اى کشته اى که انتقام کشته گانت نگرفتى


اَلسَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ عَلَيْكُمْ مِنّى جَميعاً سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقيتُ وَ بَقِىَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ

سلام بر تو و بر روانهائى که فرود آمدند به آستانت ، بر شما همگى از جانب من سلام خدا باد هميشه تا من برجايم و برجا است شب و روز

يا اَباعَبْدِاللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصيبَةُ بِكَ عَلَيْنا وَ عَلى جَميعِ اَهْل ِالاِْسْلامِ

اى ابا عبداللّه براستى بزرگ شد سوگوارى تو و گران و عظيم گشت مصيبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام


و َجَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصيبَتُكَ فِى السَّمواتِ عَلى جَميعِ اَهْلِ السَّمواتِ فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَيْكُمْ اَهْلَ الْبَيْتِ

و گران و عظيم گشت مصيبت تو در آسمانها بر همه اهل آسمانها پس خدا لعنت کند مردمى را که ريختند شالوده ستم و بيدادگرى را بر شما خاندان


وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقامِكُمْ و َاَزالَتْكُمْ عَنْ مَراتِبِكُمُ الَّتى رَتَّبَكُمُ اللَّهُ فيها

و خدا لعنت کند مردمى را که کنار زدند شما را از مقام مخصوصتان و دور کردند شما را از آن مرتبه هائى که خداوند آن رتبه ها را به شما داده بود


و َلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً قَتَلَتْكُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدينَ لَهُمْ بِالتَّمْكينِ مِنْ قِتالِكُمْ

و خدا لعنت کند مردمى که شما را کشتند و خدا لعنت کند آنانكه تهيه اسباب کردند براى کشندگان شما تا آنها توانستند با شما بجنگند


بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَ اِلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَ مِنْ اَشْياعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ وَ اَوْلِياَّئِهِم

بيزارى جويم بسوى خدا و بسوى شما از ايشان و از پيروان و دنبال روندگانشان و دوستانشان


يا اَباعَبْدِاللَّهِ اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَكُمْ اِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ

اى اباعبداللّه من تسليمم و در صلحم با کسى که با شما در صلح است و در جنگم با هر کس که با شما در جنگ است تا روز قيامت


وَ لَعَنَ اللَّهُ آلَ زِيادٍ وَ آلَ مَرْوانَ وَ لَعَنَ اللَّهُ بَنى اُمَيَّةَ قاطِبَةً وَ لَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجانَةَ

و خدا لعنت کند خاندان زياد و خاندان مروان را و خدا لعنت کند بنى اميه را همگى و خدا لعنت کند فرزند مرجانه (ابن زياد) را


وَ لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِكَ

خدا لعنت کند عمر بن سعد را و خدا لعنت کند شمر را و خدا لعنت کند مردمى را که اسبها را زين کردند و دهنه زدند و به راه افتادند براى پيكار با تو


بِاَبى اَنْتَ وَ اُمّى لَقَدْ عَظُمَ مُصابى بِكَ فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذى اَکْرَمَ مَقامَكَ

پدر و مادرم بفدايت که براستى بزرگ شد مصيبت تو بر من پس مى خواهم از آن خدائى که گرامى داشت مقام تو را


وَ اَکْرَمَنى بِكَ اَنْ يَرْزُقَنى طَلَبَ ثارِكَ مَعَ اِمامٍ مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ و َآلِهِ

و گرامى داشت مرا بخاطر تو که روزيم گرداند خونخواهى تو را در رکاب آن امام يارى شده از خاندان محمد صلى اللّه عليه و آله


اَللّهُمَّ اجْعَلْنى عِنْدَكَ وَجيهاً بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ فِى الدُّنْيا وَ الاْخِرَةِ

خدايا قرار ده مرا نزد خودت آبرومند بوسيله حسين عليه السلام در دنيا و آخرت


يا اَباعَبْدِاللَّهِ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلى اللَّهِ وَ اِلى رَسُولِهِ وَ اِلى اميرِالْمُؤْمِنينَ وَ اِلى فاطِمَةَ وَ اِلَى الْحَسَنِ

اى اباعبداللّه من تقرب جويم به درگاه خدا و پيشگاه رسولش و اميرالمؤ منين و فاطمه و حسن


وَ اِلَيْكَ بِمُوالاتِكَ وَ بِالْبَراَّئَةِ [مِمَّنْ قاتَلَكَ وَ نَصَبَ لَكَ الْحَرْبَ وَ بِالْبَرائَةِ مِمَّنْ اَسَّسَ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِعَلَيْكُمْ

وَ اَبْرَءُ اِلَى اللّهِ وَ اِلى رَسُولِهِ] مِمَّنْ اَسَسَّ اَساسَ ذلِكَ وَ بَنى عَلَيْهِ بُنْيانَهُ وَ جَرى فى ظُلْمِهِ وَ جَوْرِهِ عَلَيْكُمْ وَ على اَشْياعِكُمْو شما بوسيله دوستى تو و بوسيله بيزارى از کسى که با تو مقاتله کرد و جنگ با تو را برپا آرد و به بيزارى جستن از آسى آه شالوده ستم و ظلم بر شما را ريخت




و بيزارى جويم بسوى خدا و بسوى رسولش از کسى که پى ريزى کرد شالوده اين کار را و پايه گذارى کرد بر آن بنيانش را و دنبال کرد ستم و ظلمش را بر شما و بر پيروان شما


بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَ اِلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَ اَتَقَرَّبُ اِلَى اللَّهِ ثُمَّ اِلَيْكُمْ بِمُوالاتِكُمْ وَ مُوالاةِ وَلِيِّكُمْ

بيزارى جويم بدرگاه خدا و به پيشگاه شما از ايشان و تقرب جويم بسوى خدا سپس بشما بوسيله دوستيتان و دوستى دوستان شما


وَ بِالْبَرآئَةِ مِنْ اَعْداَّئِكُمْ وَ النّاصِبينَ لَكُمُ الْحَرْبَ وَ بِالْبَرآئَةِ مِنْ اَشْياعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ

و به بيزارى از دشمنانتان و برپا کنندگان (و آتش افروزان ) جنگ با شما و به بيزارى از ياران و پيروانشان


اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَكُمْ وَ وَلِىُّ لِمَنْ والاکُمْ وَ عَدُوُّ لِمَنْ عاداکُمْ

من در صلح و سازشم با کسى که با شما در صلح است و در جنگم با کسى که با شما در جنگ است و دوستم با کسى که شما را دوست دارد و دشمنم با کسى که شما را دشمن دارد


فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذى اَکْرَمَنى بِمَعْرِفَتِكُمْ وَمَعْرِفَةِ اَوْلِياَّئِكُمْ وَ رَزَقَنِى الْبَراَّئَةَ مِنْ اَعْداَّئِكُمْ

و درخواست کنم از خدائى که مرا گرامى داشت بوسيله معرفت شما و معرفت دوستانتان و روزيم کند بيزارى جستن از دشمنانتان را


اَنْ يَجْعَلَنى مَعَكُمْ فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَاَنْ يُثَبِّتَ لى عِنْدَآُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِى الدُّنْيا وَ الاْخِرَةِ

به اينكه قرار دهد مرا با شما در دنيا و آخرت و پابرجا دارد براى من در پيش شما گام راست و درستى (و ثبات قدمى ) در دنيا و آخرت


وَ اَسْئَلُهُ اَنْ يُبَلِّغَنِى الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ وَ اَنْ يَرْزُقَنى طَلَبَ ثارى مَعَ اِمامٍ هُدىً ظاهِرٍ ناطِقٍ [بِالْحَقِّ] مِنْكُمْ

و از او خواهم که برساند مرا به مقام پسنديده شما در پيش خدا و روزيم کند خونخواهى شما را با امام راهنماى آشكار گوياى [به حق] که از شما (خاندان ) است


وَ اَسْئَلُ اللَّهَ بِحَقِّكُمْ وَبِالشَّاْنِ الَّذى لَكُمْ عِنْدَهُ اَنْ يُعْطِيَنى بِمُصابى بِكُمْ اَفْضَلَ ما يُعْطى مُصاباً بِمُصيبَتِهِ مُصيبَةً ما اَعْظَمَه

و از خدا خواهم به حق شما و بدان منزلتى که شما نزد او داريد ، که عطا کند به من بوسيله مصيبتى که از ناحيه شما به من رسيده بهترين پاداشى را که مى دهد به يك مصيبت زده از مصيبتى که ديده


وَ اَعْظَمَ رَزِيَّتَها فِى الاِْسْلامِ وَ فى جَميعِ السَّمواتِ وَ الاَْرْضِ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى فى مَقامى هذا مِمَّنْ تَنالُهُ مِنْكَ صَلَواتٌ وَ رَحْمَةٌ وَ مَغْفِرَةٌ

براستى چه مصيبت بزرگى و چه داغ گرانى بود در اسلام و در تمام آسمانها و زمين خدايا چنانم کن در اينجا که ايستاده ام از کسانى باشم که برسد بدو از ناحيه تو درود و رحمت و آمرزشى


اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْياىَ مَحْيا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَماتى مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

خدايا قرار ده زندگيم را زندگى محمد و آل محمد و مرگم را مرگ محمد و آل محمد


اَللّهُمَّ اِنَّ هذا يَوْمٌ تَبرَّکَتْ بِهِ بَنُو اُمَيَّةَ وَ ابْنُ آکِلَةِ الَْآکبادِ اللَّعينُ ابْنُ اللَّعينِ عَلى لِسانِكَ وَ لِسانِ نَبِيِّكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ

خدايا اين روز روزى است که مبارك و ميمون دانستند آنرا بنى اميه و پسر آن زن جگرخوار (معاويه ) آن ملعون پسر ملعون (آه لعن شده ) بر زبان تو و زبان پيامبرت که درود خدا بر او و آلش باد


فى کُلِّ مَوْطِنٍ وَ مَوْقِفٍ وَقَفَ فيهِ نَبِيُّكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ

در هر جا و هر مكانى که توقف کرد در آن مكان پيامبرت صلى اللّه عليه و آله


اَللّهُمَّ الْعَنْ اَباسُفْيانَ وَ مُعوِيَةَ وَ يَزيدَ بْنَ مُعاوِيَةَ عَلَيْهِمْ مِنْكَ اللَّعْنَةُ اَبَدَ الاْبِدينَ

خدايا لعنت کن ابوسفيان و معاويه و يزيد بن معاويه را که لعنت بر ايشان باد از جانب تو براى هميشه


وَ هذا يَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِيادٍ وَ آلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَيْنَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِ

و اين روز روزى است که شادمان شدند به اين روز دودمان زياد و دودمان مروان بخاطر کشتنشان حضرت حسين صلوات اللّه عليه را


اَللّهُمَّ فَضاعِفْ عَلَيْهِمُ اللَّعْنَ مِنْكَ وَ الْعَذابَ [الاَْليمَ] اَللّهُمَّ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَيْكَ فى هذَا الْيَوْمِ وَ فى مَوْقِفى هذا

خدايا پس چندين برابر کن بر آنها لعنت خود و عذاب دردناك را خدايا من تقرب جويم بسوى تو در اين روز و در اين جائى که هستم


وَ اَيّامِ حَياتى بِالْبَراَّئَهِ مِنْهُمْ وَاللَّعْنَةِ عَلَيْهِمْ وَ بِالْمُوالاتِ لِنَبِيِّكَ وَ آلِ نَبِيِّكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ اَلسَّلامُ

و در تمام دوران زندگيم به بيزارى جستن از اينها و لعنت فرستادن بر ايشان و بوسيله دوست داشتن پيامبرت و خاندان پيامبرت که بر او و بر ايشان سلام باد


پس مى گوئى صد مرتبه :


اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِكَ

خدايا لعنت کن نخستين ستمگرى را که بزور گرفت حق محمد و آل محمد را و آخرين کسى که او را در اين زور و ستم پيروى کرد


اَللّهُمَّ الْعَنِ الْعِصابَةَ الَّتى جاهَدَتِ الْحُسَيْنَ وَ شايَعَتْ وَ بايَعَتْ وَ تابَعَتْ عَلى قَتْلِهِ اَللّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَميعاً

خدايا لعنت کن بر گروهى که پيكار کردند با حسين عليه السلام و همراهى کردند و پيمان بستند و از هم پيروى کردند براى کشتن آن حضرت خدايا لعنت کن همه آنها را


پس مى گوئى صد مرتبه :


اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ عَلَيْكَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقيتُ وَ بَقِىَ اللَّيْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِيارَتِكُمْ

سلام بر تو اى ابا عبداللّه و بر روانهائى که فرود آمدند به آستانت ، بر تو از جانب من سلام خدا باد هميشه تا من زنده ام و برپا است شب و روز و قرار ندهد اين زيارت را خداوند آخرين بار زيارت من از شما


اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ

سلام بر حسين و بر على بن الحسين و بر فرزندان حسين و بر اصحاب و ياران حسين


پس مى گوئى :


اَللّهُمَّ خُصَّ اَنْتَ اَوَّلَ ظالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنّى وَ ابْدَاءْ بِهِ اَوَّلاً ثُمَّ الثّانِىَ وَالثّالِثَ وَ الرّابِعَ

خدايا مخصوص گردان نخستين ستمگر را به لعنت من و آغاز کن بدان لعن اولى را و سپس دومى و سومى و چهارمى را


اَللّهُمَّ الْعَنْ يَزيدَ خامِساً وَ الْعَنْ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيادٍ وَ ابْنَ مَرْجانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ اَبى سُفْيانَ وَ آلَ زِيادٍ وَ آلَ مَرْوانَ اِلى يَوْمِ الْقِيمَةِ

خدايا لعنت کن يزيد را در مرتبه پنجم و لعنت کن عبيداللّه پسر زياد و پسر مرجانه را و عمر بن سعد و شمر و دودمان ابوسفيان و دودمان زياد و دودمان مروان را تا روز قيامت


پس به سجده مى روى ومى گوئى :


اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشّاکِرينَ لَكَ عَلى مُصابِهِمْ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ عَلى عَظيمِ رَزِيَّتى

خدايا مخصوص تو است ستايش سپاسگزاران تو بر مصيبت زدگى آنها، ستايش خداى را بر بزرگى مصيبتم


اَللّهُمَّ ارْزُقْنى شَفاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لى قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَيْنِ وَ اَصْحابِ الْحُسَيْنِ الَّذينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ

خدايا روزيم گردان شفاعت حسين عليه السلام را در روز ورود (به صحراى قيامت ) و ثابت بدار گام راستيم را در نزد خودت با حسين عليه السلام و ياران حسين آنانكه بى دريغ دادند جان خود را در راه حسين عليه السلام

التماس دعا

روز نهم ماه محرم که معروف به تاسوعا است، آخرین روزى بود که امام حسین علیه السلام و یارانش شبانگاه آن را درک کرده بودند و این روز به شب عاشورا پیوند خورد. بدین جهت در نزد مسلمانان و محبان اهل بیت علیهم السلام از اهمیت بالایى برخوردار است . مسلمانان تاریخ ساز ایران اسلامى همچون بسیاری از مسلمانان سراسر گیتی، این روز را منتسب به غیرت ا... و ساقی دشت کربلا، حضرت ابوالفضل العباس (ع) میدانند، بسان روز عاشورا گرامى داشته و به سوگوارى مى پردازند.

در فرهنگ عاشورا درباره اصطلاحات فوق مي خوانيم : علم،علمات : پرچم،رايه،بيرق،نشان لشكر،آنچه به سر نيزه بندند،درفش.در اصطلاح عزادارى‏حسينى، نام علم و علامت‏ خاصى است كه هر هيئت و دسته،ويژه خود دارد و آن را ازدسته‏هاى ديگر متمايز مى‏سازد.«نخل،چوب بسيار بلند همچون درخت تبريزى متوسط كه در تعزيه خوانى پيشاپيش دسته‏ها برند و بر سر آن،گاه شكل پنجه‏اى از فلز باشد و گاه‏پارچه سياه بر آن بپوشانند». «گر چه سردار علم در خون نشست دستهايت روى رايت مانده است». در ميدان كربلا نيز،علمدار لشكر امام حسين‏«ع‏»،حضرت ابا الفضل بود.از شعار عربهاى‏عراقى عزادار نيز اين است:«رفع الله راية العباس‏»،پرچم عباس،افراشته باد. علمدار : از لقبهاى قمر بنى هاشم است كه در كربلا،پرچم لشكر امام بر دوش او بود.نقش‏علمدار در ميدان نبرد،مهم بود و عامل حفظ انسجام نيروهاى سپاه محسوب مى‏شد.روزعاشورا،امام حسين‏«ع‏»ياران اندك خود را به سه جناح چپ و راست و قلب تقسيم كرد وبراى هر يك فرماندهى برگزيد و پرچم را به دست برادرش عباس داد)بحار الانوار،ج 45،ص 5 و 39( روز عاشورا نيز چون عباس‏«ع‏»خدمت امام آمد و از او اذن ميدان طلبيد،امام گريست‏و ابتدا اجازه نداد و فرمود:تو علمدار منى،اگر تو بروى و كشته شوى،سپاه من از هم‏مى‏پاشد:«يا اخى انت صاحب لوائى و اذا مضيت تفرق عسكري » (معالى السبطين،ج 1،ص 441) بر اين اساس علم يا «علامت»، از ابزار و وسايل عزادارى امام حسين(ع) است كه در هيئت‏ها و دسته‏هاى مذهبى به كار گرفته مى‏شود. هرچند اصل حمل کردن علم ناشي از انگيزه پيروي علمداري حضرت عباس باشد ؛ اما به صورت قطع حمل‌ عَلَم‌ عريض‌ و طويل‌كه‌ به‌ شكل‌ صليب‌ مسيحي‌ هاست‌ و در روي‌ بازوهاي‌ اين‌ علم‌ كذايي‌، اشكالي‌ از خورشيد،كشكول‌، تبرزين‌، كبوتر و اژدها و... نصب‌ شده‌ و بر سر علم‌ هم‌ چند زنگولة‌ آويزان‌ كه‌مفهوم‌ درستي‌ از اين‌ اشكال‌ و اشيا فهميده‌ نمي‌شود, همگي اين ابزار پس از ارتباط ايران با اروپايى‏ها در عصر قاجار، از آيين‏هاى مذهبى مسيحيت اقتباس شده است. اين ابزار، نماد و مظهرى است كه گاهى عزاداران را از محتوا و اصل عزادارى و اقامه شعائر دينى بازمى‏دارد.(فرهنگ عاشورا، ص 346.) در صورتي‌ كه‌ علم‌ به‌ معناي‌ علامت‌و نشانه‌ (پرچم‌) و حمل‌ آن‌ در ميدان‌ جنگ‌، مرسوم‌ بوده‌ است‌. در آن‌ زمان‌ به‌ هنگام‌جنگ‌، پارچه‌اي‌ را به‌ رنگ‌ دل‌خواه‌ يا طبق‌ قرارداد، بر چوب‌ بلندي‌ مي‌بستند و آن‌ را دردست‌ پرچم‌دار كه‌ از شجاع‌ترين‌ نيروهاي‌ رزمي‌ بود، مي‌دادند و جنگ‌ جويان‌ با ديدن‌ آن‌موقعيت‌ دوست‌ و دشمن‌ را تشخيص‌ مي‌دادند. اگر بنا بود كه‌ علم‌هاي‌ آن‌ زمان‌، مثل‌علم‌هايي‌ باشد كه‌ امروزه‌ در بعضي‌ از مراسم‌ عزاداري‌ حمل‌ مي‌شود، چندين‌ نفر از نيروي‌رزمنده‌ را از انجام‌ وظيفه‌ باز مي‌دارد. متاسفانه حمل علم هاي کنوني با اشکال مختلف , از آفت‌ها و خرافاتي‌ است كه‌ مراسم‌ عزاداري‌ را تهديد مي‌كند و اگر در برابر آن‌ هوشيار نباشيم،ممكن‌ است‌ كل‌ هدف‌ را از اين‌ مراسم‌ مخدوش‌ كند، امروزه‌ ما شيعيان‌، در برابر چشم‌ ميليون‌ها بيننده‌ در سراسر جهان‌ قرار داريم‌، چه‌بسا اين‌ مراسم‌ به‌ وسيله‌ ماهواره‌ها به‌ سراسر جهان‌ نشان‌ داده‌ مي‌شود. انجام‌ اين‌ گونه‌برنامه‌ها براي‌ ناظران‌ جهاني‌ پرسش‌ برانگيز است

« ثار » از ريشه « ثَأر » و « ثُؤرة » به معناى انتقام و خونخواهى و نيز به معناى خون آمده است. براى «ثارالله» معانى و وجوه مختلفى ذكر شده كه هر يك تفسير خاص خود را مى‏طلبد. در مجموع به اين معنا است كه: خداوند، ولىّ دم آن حضرت است و خود او خون آن بزرگوار را از دشمنانش طلب مى‏كند؛ چرا كه ريختن خون سيدالشهدا در كربلا، تجاوز به حريم و حرمت الهى و طرف شدن با خداوند است. به طور كلى از آن جهت كه اهل بيت(ع) «آل الله» هستند، شهادت اين امامان، ريخته شدن خونِ متعلق به خداوند است. اگر چه اين واژه در قرآن نيامده است؛ ليكن مى‏توان آن را با آيات قرآنى اين گونه توجيه نمود. خداوند مى‏فرمايد: }«من قتل مظلومًا فقد جعلنا لوليه ‏سلطَنًا»«آن كس كه مظلوم كشته شده، براى ولى‏اش سلطه (و حق قصاص) قرار داديم». هر كسى (صرف نظر از مسلك و مذهبش)، اگر مظلومانه كشته شود، اولياى دم او، حق خون‏خواهى دارند و از آنجا كه اهل بيت(ع) - به ويژه امام حسين(ع) - مظلومانه و در راه ايمان و حق و خداوند كشته شده‏اند و جان به جان آفرين تسليم كرده‏اند، در واقع «ولىّ دم» و خونخواه آنان، خود خداوند است. بنابراين «ثارالله» به اين معنا است كه خون بهاى امام حسين(ع)، متعلق به خدا است و او كسى است كه خون بهاى امام حسين(ع) را خواهد گرفت. اين واژه حاكى از شدت همبستگى و پيوند سيدالشهدا(ع) با خداوند است كه شهادتش همچون ريخته شدن خونى از قبيله خدا مى‏ماند كه جز با انتقام‏گيرى و خون‏خواهى خدا، تقاص نخواهد شد.

اما چرا برخلاف ضریح و مرقد امان دیگر، ضریح مرقد مطهر سیدالشهدا(ع) شش گوشه ساخته شده است ؟ در این باره روایت های گوناگونی وجود دارد. اما مجموع این روایت ها و آن چه نزدیک تر به منطق به نظر می رسد، آن چیزی است که شیخ مفید(ره) در کتاب «الارشادات» آورده است. او در بخشی از این کتاب نام 17 نفر از شهدای بنی هاشم در روزعاشورا را ذکر کرده و نوشته است:«آنان پایین پای آن حضرت در یک قبر (گودی بزرگ) دفن شدند و هیچ اثری از قبر آنان نیست و فقط زائران با اشاره به زمین در طرف پای امام ـ علیه السّلام ـ آنان را زیارت می‌کنند و علی بن الحسین ـ علیهم السّلام ـ (علی اکبر) از جملة آنان است.برخی گفته‌اند: محل دفن علی اکبر نسبت به قبر امام حسین ـ علیه السّلام ـ نزدیک‌ترین محل است.»در بعضی از روایات دیگر از جمله کتاب «کامل الزیارات» جعفر بن محمد قمی هم آمده است: «امام سجاد ـ علیه السّلام ـ (با قدرت امامت و ولایت) به کربلا آمد و بنی‌اسد را سرگردان یافت، چون که میان سرها و بدن‌ها جدایی افتاده بود و آنها راهی برای شناخت نداشتند، امام زین العابدین ـ علیه السّلام ـ از تصمیم خود برای دفن شهیدان خبر داد، آن گاه به جانب جسم پدر رفت، با وی معانقه کرد و با صدای بلند گریست، سپس به سویی رفت و با کنار زدن مقداری کمی خاک قبری آماده ظاهر شد، به تنهایی پدر را در قبر گذاشت و فرمود: با من کسی هست که مرا کمک کند و بعد از هموار کردن قبر، روی آن نوشت: «هذا قبر الحسین بن علی بن ابی طالب الّذی قتلوه عطشاناً غریباً»؛ این قبر حسین بن علی بن ابی طالب است، آن حسینی که او را با لب تشنه و غریبانه کشتند. پس از فراغت از دفن پدر به سراغ عمویش عباس ـ علیه السّلام ـ رفت و آن بزرگوار را نیز به تنهایی به خاک سپرد. سپس به بنی‌اسد دستور داد تا دو حفره آماده کنند، در یکی از آنها بنی‌هاشم و در دیگری سایر شهیدان را به خاک سپردند، نزدیک‌ترین شهیدان به امام حسین ـ علیه السّلام ـ فرزندش علی اکبر ـ علیه السّلام ـ است؛ امام صادق ـ علیه السّلام ـ در اینباره به عبدالله بن حمّاد بصری فرموده است: امام حسین ـ علیه السّلام ـ را غریبانه کشتند، بر او می‌گرید کسی که او را زیارت کند غمگین می‌شود و کسی که نمی‌تواند او را زیارت کند دلش می‌سوزد برای کسی که قبر پسرش را در پایین پایش مشاهده کند.بنابراین به نظر می رسد گوشه های اضافی ضریح مطهر امام حسین(ع) محل دفن پسر بزرگ ایشان یعنی حضرت علی اکبر(ع) باشد و محل دفن نوزاد شش ماهه اباعبدالله الحسین(ع) یعنی علی اصغر(ع) نیز روی سینه پیکر مطهر امام حسین(ع) باشد.

خدایا ! عقیده ی مرا از دست عقده ام مصون بدار.

خدایا ! به من قدرت تحمل عقیده ی مخالف ارزانی کن

خدایا! رشد عقلی و عملی ، مرا از فضیلت ِ تعصب ، احساس و اشراق محروم نسازد

خدایا ! مرا همواره آگاه و هوشیار دار ، تا پیش از شناخت ِ درست و کامل کسی یا فکری مثبت یا منفی قضاوت نکنم.

خدایا ! جهل آمیخته با خود خواهی و حسد ، مرا رایگان ابزار قتاله ی دشمن ، برای حمله به دوست نسازد.

خدایا ! شهرت ،منی را که می خواهم باشم ، قربانی منی که می خواهند باشم نکند

خدایا ! در روح من اختلاف در انسانیت را با اختلاف در فکر و اختلاف در رابطه با هم میامیز ، آنچنان که نتوانم این سه اقنوم

جدا از هم را باز شناسم.

خدایا ! مرا به خاطر حسد ، کینه و غرض ، عمله ی آماتور ظلمه مگردان.

خدایا ! خود خواهی را چنان در من بکش که خود خواهی دیگران را احساس نکنم و از آن در رنج نباشم

خدایا ! مرا در ایمان اطاعت مطلق بخش تا در جهان عصیان مطلق باشم

خدایا ! به من تقوای ستیز بیاموز تا در انبوه مسئولیت نلغزم و از تقوای ستیز مصونم دار تا در خلوت عزلت نپوسم

خدایا ! مرا به ابتذال آرامش و خوشبختی مکشان

اضطراب های بزرگ، غم های ارجمند و حیرت های عظیم را به روحم عطا کن

لذت ها را به بندگان حقیرت بخش و درد های عزیز بر جانم ریز.

خدایا!

مگذار که آزادی ام اسیر پسند عوام گردد….که دینم در پس وجهه ی دینیم دفن شود…که عوام زدگی مرا مقلد تقلید کنندگانم سازد..که آنچه را حق می دانم بخاطر اینکه بد می دانند کتمان کنم

خدایا ! به من توفیق تلاش در شکست..صبر در نومیدی..رفتن بی همراه..جهاد بی سلاح..کار بی پاداش..فداکاری در سکوت..دین بی دنیا..خوبی بی نمود…دین بی دنیا…عظمت بی نام… خدمت بی نان..ایمان بی ریا…خوبی بی نمود…گستاخی بی خامی…مناعت بی غرور..عشق بی هوس ..تنهایی در انبوه جمعیت…ودوست داشتن بی آنکه دوست بداند…روزی کن

خدایا ! آتش مقدس شک را آن چنان در من بیفروز

تا همه یقین هایی را که در من نقش کرده اند بسوزد

وآنگاه از پس توده ی این خاکستر

لبخند مهراوه بر لبهای صبح یقینی

شسته از هر غبار طلوع کند

خدایا! مرا از چهار زندان بزرگ انسان :«طبیعت»، «تاریخ» ،«جامعه » و«خویشتن» رها کن ، تا آنچنان که تو ای آفریدگار من ، مرا آفریدی ، خود آفرید گار خود باشم، نه که چون حیوان خود را با محیط که محیط را با خود تطبیق دهم.

خدایا ! به من زیستنی عطا کن که در لحظه مرگ بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است حسرت نخورم ومردنی عطا کن که بر بیهودگیش سوگوار نباشم.

امام زمان ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ خطاب به حسن بن مثله فرمودند:
به مردم بگو تا به این مكان رغبت نمایند و آن را عزیز دارند و در آن چهار ركعت نماز بخوانند دو ركعت به نیت نماز تحیت مسجد است كه در هر ركعت یك بار سوره حمد و هفت بار سوره‌ی اخلاص خوانده می‌شود و ذكر ركوع و سجود را نیز هفت بار تكرار كند.[1]
و دو ركعت دیگر را به نیت نماز امام زمان ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ بخوانند به این ترتیب كه چون سوره‌ی حمد را شروع به خواندن نمایند و به «ایاك نعبد و ایاك نستعین» برسند آن را صد بار تكرار كنند و بعد از آن بقیه سوره حمد را بخوانند، سپس سوره‌ی اخلاص را فقط یك بار بخوانند و آنگاه ذكر ركوع و سجود را هفت بار تكرار نمایند، ركعت دوم را نیز به همین طریق بخوانند؛ چون نماز را تمام كنند یك بار تهلیل (لا اله الا الله) بگویند و سپس تسبیحات حضرت فاطمه‌ی زهرا ـ سلام الله علیها ـ را گفته سر به سجده گذارند و صد بار صلوات بر پیامبر و آل پیامبر بفرستند.
جناب حسن بن مثله ـ رحمه الله ـ می‌گوید: سپس امام زمان ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ فرمودند:
فَمَن صَلاّها فَكأنَّما صلّی فی البیت العتیق.[2]
هر كس این نماز را بخواند مانند آن است كه در كعبه نماز خوانده است.
آداب مسجد جمكران
چون مسجد مقدس جمكران از ویژگی زیارت حضرت بقیه الله الأعظم ـ ارواحنا فداه ـ هم برخوردار است سزاوار است زائرین محترم، آداب زیارت را مراعات كنند كه به چند نكته از آنان اشاره می‌شود:
1. زائر از بهترین و پاكیزه‌ترین لباس‌ها استفاده نمایند.
2. زبانش به ذكر تكبیر و تحمید و تسبیح و تهلیل و صلوات مشغول باشد.
3. هنگام داخل شدن در حرم و زیارتگاه‌ها سعی نماید در تحصیل رقّت قلب و خضوع و شكستگی و تصوّر جلالت قدر و معرفت به این كه امام ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ ما را می‌بیند و كلام ما را می‌شنود و سلام ما را جواب می‌دهد.
شایسته است در موقع اذن طلبیدن تدبّر در محبّت و لطفی كه امام ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ به شیعیان زائر خود دارند، كنند.
و همچنین تأمّل كند در خرابی‌های حال خود و عمل خویش كه چه خلاف‌هایی مرتكب شده و عهد و پیمان و دستورات نورانی آن بزرگوار را نادیده گرفته است و به یاد اذیّت‌هایی كه به ایشان و خاصّان و دوستان ایشان انجام داده است.
به راستی كه اگر كسی تأمّل كند، قدم‌ها از رفتن باز می‌ایستد و قلب‌ها هراسان و چشم‌ها گریان می‌شود و این تمام آداب است.
4. داخل شدن به حرم ائمه‌ی اطهار ـ علیهم السّلام ـ و مساجد بر انسان جنب و زن در ایام عادت حرام است و همچنین در وارد شدن به این مكان‌های مقدس مستحب است انسان با وضو باشد.
5. باید دعا و زیارتی كه از طرف اهل‌بیت ـ علیهم السّلام ـ به ما رسیده، خوانده شود و از زیارتی كه بعضی بی‌خبران عوام آنها را با بعضی از زیارات مأثوره و معتبره مخلوط كرده‌اند و نادانان را به آن مشغول كرده‌اند دوری كند.
شیخ كلینی روایت كرده از عبدالرحیم قصیر كه گفت:
بر امام صادق ـ علیه السّلام ـ وارد شدم و گفتم:
فدایت شوم از پیش خود دعایی اختراع كردم!
آن حضرت فرمودند:
واگذار مرا از اختراع خود، هرگاه تو را حاجتی روی دهد پناه ببر به حضرت رسول ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ و دو ركعت نماز كن و هدیه كن آن را به سوی آن حضرت.
6. همه‌ی اعمال اعمّ از زیارت و نماز و دعا، چه در این مكان مقدس و چه در زیارت‌های دیگر ائمه‌ی اطهار ـ علیهم السّلام ـ را می‌توان به نیابت از حضرت مهدی ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ انجام داد.
7. كلام لغو و بیهوده در موقع انجام اعمال عبادی در این مكان مقدس (مسجد جمكران) مذموم است و مانع رزق و باعث قساوت قلب می‌شود.
8. زائران عزیز نباید وسیله‌ی مزاحمت دیگر زوّار را فراهم آورند و همچنین خدّام با زائران با كمال ادب برخورد نمایند تا زائران در كمال آزادی و اطمینان قلب كه لازمه‌ی هر عمل عبادی است از آن مكان شریف توشه گیرند.
زنانی كه با لباس‌های مستهجن و آرایش كرده و با وقاحت و گفتارهای بلند به نحوی كه مانع استفاده‌های معنوی زوّار و باعث حواس پرتی عبادت كنندگان و گریه كنندگان می‌شود از هر گروهی كه هستند سدّ سبیل الله می‌شوند و راه خدا را می‌بندند كه این گونه زیارت از عبادت نیست.
حضرت امیر المؤمنین ـ علیه السّلام ـ طیّ فرمایشی گهربار خطاب به اهل عراق می‌فرمایند:
خدا لعنت كند كسی را كه غیرت ندارد.[3]
 

بر اساس تعدادی از پژوهش‌های علمی انجام شده در مركز پژوهش‌های ملی قاهره، خواندن نماز صبح در زمان مقرر خود، موجب فعال شدن كار سلول‌های بدن و جلوگیری از ابتلا به

تومورهای سرطانی می‌شود.

به گزارش ایسنا، دكتر سعید شلبی از اساتید این مركز گفت: پژوهش‌ها موید این مطلب است كه خواندن نماز صبح در زمان خود، به جلوگیری از ابتلا به بیماری‌های قلبی و هم‌چنین تنظیم كار هورمون‌های بدن و گردش خون كمك می‌كند.

وی افزود: بر اساس این پژوهش در زمان ادای نماز صبح، تمامی اعضای بدن در اوج فعالیت‌هایشان قرار دارند، به گونه‌ای كه ترشح هورمون‌ها به ویژه آدرنالین كه ترشح آن در ساعت 5 صبح شروع می‌شود، افزایش می‌یابد و به فعال شدن تمامی اعضای بدن و جلوگیری از تومورهای سرطانی كمك می‌كند.

هم‌چنین هوای پاك صبحگاهی دارای مقادیر زیادی اكسیژن است كه موجب فعالیت قلب، كاهش انقباضات رگ‌های خونی، تنظیم كار هورمون‌ها و بهبود کار حافظه می‌شود

مطالعات جدید نشان می ‌دهد که هنگام بروز عملی خطا و اشتباه، چنان چه به خداوند فکر کنیم، کمتر دچار ناراحتی و اضطراب ناشی از انجام گناه می‌ شویم.

نتایج این تحقیق در مجله علم روان شناسی به چاپ رسیده است.

محققان، امواج مغزی واکنش مربوط به پریشانی و اندوه را در هنگام بروز کار خطا، در تعدادی افراد داوطلب اندازه‌ گیری کردند. بررسی نشان داد، واکنش افرادی که دارای تفکرات مذهبی بودند، کمتر از افراد غیرمذهبی بود.

85 درصد از ساکنان کره زمین، دارای اعتقادات و باورهای مذهبی خاص خود هستند.

مایکل اینرلشت، روان ‌شناس دانشگاه تورنتو می‌ گوید: ما به عنوان یک روان ‌شناس باید بدانیم چرا مردم چنین اعتقاداتی دارند و دریابیم در صورت بروز چه عملکردهایی، این باورهای مذهبی به آن ها کمک می کند.

طی دو بررسی، محققان نشان دادند زمانی که افراد به خدا و مذهب فکر می ‌کنند، واکنش مغزشان تغییر می ‌کند؛ طوری که آرامش بیشتری پیدا می کنند و اضطراب و نگرانی آن ها در واکنش به اشتباهات کاهش می ‌یابد.

شرکت ‌کنندگان در این بررسی در مورد دین و مذهب خود و همچنین واژه‌ ها و کلمات مربوط به آن ها، پرسشنامه هایی را پُر کردند. سپس محققان، فعالیت مغزی آن ها را حین تکمیل پرسشنامه، ثبت کردند. نتایج نشان داد هنگامی که افراد به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه به خداوند و مذهب فکر می ‌کنند، فعالیت مغزی در نواحی قشر کمربندی داخلی (ACC)‌ و نواحی تنظیم‌ کننده ی برانگیختگی حالت بدن، کاهش می ‌یابد.

محققان معتقدند افراد مذهبی با تفکر به خداوند، به وجود نظم در جهان و علل وقایع تصادفی پی برده و به این طریق احساس اضطراب و اندوه را در آنان کاهش می ‌دهد.

تفکر به اعتقادات مذهبی، در سخت ‌ترین شرایط باعث آرامش شما شده و اضطراب شما را کمتر می ‌کند.

اگر چه هنوز کاملا روشن نیست، اما بعضی شواهد حاکی از آن است که افراد مذهبی عمر طولانی‌ تری دارند و احساس شادی و سلامتی در آن ها بیشتر است.

اعتقادات مذهبی می ‌توانند در درک عالم هستی به انسان‌ ها کمک کنند.

حضرت امام محمد باقر ( ع ) 19سال و ده ماه پس از شهادت پدر بزرگوارش حضرت امام زين العابدين ( ع ) زندگی کرد و در تمام اين مدت به انجام دادن وظايف خطير امامت ، نشر و تبليغ فرهنگ اسلامی  ، تعليم شاگردان ، رهبری  اصحاب و مردم ، اجرا کردن سنتهای جد بزرگوارش در ميان خلق ، متوجه کردن دستگاه غاصب حکومت به خط صحيح رهبری و راه نمودن به مردم در جهت شناخت رهبر واقعی و امام معصوم ، که تنها خليفه راستين خدا و رسول ( ص ) در زمين است ، پرداخت و لحظه ای  از اين وظيفه غفلت نفرمود . سرانجام در هفتم ذيحجه سال 114هجری در سن 57سالگی در مدينه به وسيله هشام مسموم شد و چشم از جهان فروبست . پيکر مقدسش را در قبرستان بقيع - کنار پدر بزرگوارش - به خاک سپردند .

بارالها!

در پیشگاه تو ایستاده ام،

و دستهایم را بسوى تو بلند كرده ام،

آگاهم كه در بندگى ات كوتاهى نموده و در فرمانبرى ات سستى كرده ام،

اگر راه حیا را مى پیمودم از خواستن و دعا كردن مى ترسیدم...

ولى … پروردگارم!

آن گاه كه شنیدم گناهكاران را به درگاهت فرا مى خوانى ،

و آنان را به بخشش نیكو و ثواب وعده مى دهى ،

... براى پیروى ندایت آمدم،

و به مهربانى هاى مهربانترین مهربانان پناه آوردم.

و مرا از دلهره ملاقاتت درامان دار،

و مرا از خاصّان و دوستانت قرار ده،

پیشاپیش، خواسته و سخنم را آنچه سبب ملاقات و دیدن تو مى شود قرار دادم

اگر با این همه، خواسته ام را رد كنى ، امیدهایم به تو به یأس مبدّل مى گردد،

همچون مالكى كه از بنده خود گناهانى دیده و او را از درگاهش رانده،

و آقایى كه از بنده اش عیوبى دیده و از جوابش سر باز مى زند.

واى بر من اگر رحمت گسترده ات مرا فرانگیرد،

اگر مرا از درگاهت برانى ، پس به درگاه چه كسى روى كنم؟

اما...

اگر براى دعایم درهاى قبول را گشوده،

و مرا از رساندن به آرزوهایم شادمان گردانى ، چونان مالكى هستى كه لطف و بخششى را آغاز كرده،

و دوست دارد آن را به انجام رساند، و مولایى را مانى كه لغزش بنده اش را نادیده انگاشته و به او رحم كرده است.

در این حالت نمى دانم كدام نعمتت را شكرگزارم؟

... آیا آن هنگام كه به فضل و بخششت از من خشنود شده، و گذشته هایم را بر من مى بخشایى ؟

... یا آن گاه كه با آغاز كردن كرم و احسان بر عفو و بخششت مى افزایى ؟

پروردگارا!

خواسته ام در این جایگاه، یعنى جایگاه بنده فقیر ناامید، آن است كه...

گناهان گذشته ام را بیامرزى ،

و در باقیمانده عمرم مرا از گناه بازدارى ،

و پدر و مادرم را كه دور از خانه و خانواده و غریبانه در زیر خاكها خفته اند، ببخشى .

... تنهایى شان را با انوار احسانت از بین ببر،

و وحشتشان را با نشانه هاى بخششت به انس بدل كن،

و به نیكوكارشان دم به دم نعمت و شادمانى بخش،

و به گناهكارشان مغفرت و رحمت عطا كن،

... تا به لطف و مرحمتت ازخطرات قیامت درامان باشند،

به رحمتت در بهشت ساكنشان گردان،

و بین من و آنان در آن نعمت گسترده شناسایى برقرار كن،

تا مشمول شادمانى گذشته وآینده شویم.

آقایم!

اگر در كارهایم چیزى سراغ دارى كه مقامشان را بالا مى برد و بر اكرامشان مى افزاید، آن را در نامه اعمالشان قرار ده،

و مرا در رحمت با آنان شریك كن،

و آنان را مشمول رحمتت بگردان، همچنان كه مرا در كودكى تربیت كردند

انتخاب همسر در بهشت

آیا می‌شود آن‌هایی که در این دنیا زن و شوهر بوده‌اند در آن دنیا هم زوج باشند آیا این یک قانون کلی است که مردان و زنان صالحه این دنیا، در آن دنیا هم زوج همدیگر باشند یا اینکه اختیار به دست زن می‌باشد و او می‌تواند دیگری را انتخاب کند؟

پاسخ در چند محور ارائه می‌شود:

1. قبل از هر چیز باید اشاره شود که جزئیات نحوه زندگی انسان در آخرت از نظر بسیاری از مسایل به طور کامل و صد درصد با تمام امور جزئی برای کسی جزء حضرات معصومین ـ علیهم السّلام ـ روشن نیست و ما تنها بر اساس برخی آیات و روایات به مواردی بسیار اندک از نحوه زندگی در آخرت آگاه هستیم.

2. نکته دیگر آن است که جریان پیوند زناشویی که از طریق ازدواج بین یک مرد و زن پدید می‌آید تنها مربوط به عالم دنیا است و زنانی که در دنیا همسری داشته‌اند ملزم نیستند که در آخرت هم با همان شخصی زندگی کنند. چون عقد زناشویی که بین آن دو خوانده شده مربوط به زندگی دنیایی آن‌هاست و در آخرت هر کسی مهمان عمل خود است و اختیار خود را دارند. لکن در برخی روایات اشاره شده که در آخرت خداوند زنان مؤمنه را به صورت حورالعین در می‌آورد و با همسران صالح خود در بهشت نیز زندگی می‌کنند.[1] اما این گونه روایات به مفهوم آن نخواهد بود که زنان مجبور باشند که در آخرت نیز با همسران دنیایی خود زندگی کنند. اما اگر خود بخواهند می‌توانند.[2]

و هم چنین در تفسیر مجمع‌البیان آمده که مراد از زنانی که در بهشت نصیب انسان می‌شوند همین زنانی هستند که مؤمنین در دنیا دارند ولی در آخرت به صورت حورالعین در می‌آیند و با همسران خود در بهشت زندگی می‌کنند.[3] از این مطلب معلوم می‌شود که در بهشت نیز زنان می‌توانند با همسران دنیایی خود زندگی کنند.

شادی دل پدر و مادر، سرمایه عظیمی است که در کالبد وجود آدمی، روح تازه‌ای دمیده و زندگی او را مملو از عشق و صفا می‌کند، و به لحظات عمر او چنان لذّتی می‌بخشد که طعم شیرین آن را به خوبی می‌تواند در زندگی تجربه نماید.

پروردگار هستی، نظام زیبای آفرینش را به گونه‌ای طراحی و تنظیم نموده که آدمی در آن بتواند با دست یافتن به رمز موفقیت، در عرصه زندگی، قله‌های پیشرفت و تعالی و کمال را طی نموده و به خوشبختی ابدی دست یابد.

یکی از رموز موفقیت و دست یافتن به پیروزی در عرصه حیات دنیوی و اخروی، از دیدگاه خداوند بی مثال، موضوع احترام و نیکی به پدر و مادر و شاد نمودن دل آن عزیزان است، و لذا اگر ما در پی دست یافتن به این مهّم هستیم، حتماً باید در مدّت عمر خویش، از طریق محبّت و مهرورزی نسبت به آن دو نعمت گران‌سنگ، دل رئوف آن‌ها را شاد و رضایت باطنی ایشان را به سوی خویش جلب نماییم.

شادی دل پدر و مادر، سرمایه عظیمی است که در کالبد وجود آدمی، روح تازه‌ای دمیده و زندگی او را مملو از عشق و صفا می‌کند، و به لحظات عمر او چنان لذّتی می‌بخشد که طعم شیرین آن را به خوبی می‌تواند در زندگی تجربه نماید.

ما در این نوشتار بر آنیم که به آثار درخشان نیکی به پدر و مادر مختصراً اشاره کنیم، به امید آنکه از طریق آشنایی با چنین آثار سودمندی، اندکی به خود آمده و از سستی و کوتاهی در جهت نیکی به آن دو گوهر ارزشمند و خدمت رسانی به آن عزیزان دست برداریم.

آثار درخشان نیکی به والدین

1- نیکی به پدر و مادر کفّاره گناهان است.

مردی خدمت رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) آمد و عرض کرد: کار زشتی نبوده، مگر آنکه من آن را انجام داده‌ام، آیا راهی برای توبه دارم؟ حضرت فرمود: آیا یکی از والدین تو زنده هستند؟! جواب داد: پدرم زنده است. حضرت فرمود: برو به پدرت نیکی کن تا کفّاره گناهانت گردد. وقتی آن شخص رفت فرمود: اگر مادرش زنده بود، نیکی به او بهتر بود.

نکته حائز اهمیت در موضوع پدر و مادر آن است که خود ترک نیکی به والدین گناهی است بسیار بزرگ، و نابخشودنی، که پروردگار هستی به هیچ وجه عذر ما را در این زمینه نمی‌پذیرد، و با عذاب دردناکی ما را مجازات خواهد نمود، و لذا اگر بار گناه بر شانه ما سنگینی کرده و فضای روحمان را تاریک و ظلمانی نموده، باید کمر همت را محکم بسته و با خدمت رسانی به پدر و مادر، صفحه قلب خویش را از آلودگی گناه پاک و پیراسته نماییم، تا سبک‌بار شده و زندگی شیرین و لذت بخشی را تجربه نماییم.

چگونگی شهادت امام جواد(ع)
مأمون خلیفه عباسی که چون سایر خلفای بنی‌عباس از نفوذ باطنی امامان معصوم (ع) بین مردم هراس داشت سعی کرد ابن الرضا را تحت مراقبت خاص خویش قرار دهد که یکی از حیله‌های وی برای این کار ازدواج دخترش با امام بود. 
امام نهم شیعیان حضرت جواد (ع) در سال 195هجری در مدینه به دنیا آمد. نام آن بزرگوار محمد و معروف به جواد و تقی است.القاب دیگری مانند رضی و متقی نیز داشته ولی تقی از همه معروفتر است .
امام محمد تقی (ع ) هنگام وفات پدر 8 ساله بود و پس از شهادت جانگداز حضرت امام رضا (ع) مقام امامت به فرزند ارجمندش حضرت جوادالأئمه (ع ) انتقال یافت.
مأمون خلیفه عباسی که همچون سایر خلفای بنی عباس از پیشرفت معنوی و نفوذ باطنی امامان معصوم و گسترش فضایل آنها بین مردم هراس داشت سعی کرد پسر امام رضا را تحت مراقبت خاص خویش قرار دهد.
ازدواج امام
مأمون نخستین کاری که کرد، دختر خویش ام الفضل را به ازدواج حضرت امام جواد (ع ) درآورد تا مراقبی دائمی و از درون خانه، بر امام گمارده باشد.
دلیل دیگری که مأمون دختر خود را به ازدواج امام در آورد کشاندن امام به سمت خود بود، چرا که تصور می کرد امام با این وصلت مجذوب مادیات و جاه و مقام شده، قداست وی خدشه دار و از راه اصلی منحرف، شیعیان متفرق شده و مأمون خود قوی می شود.
مأمون همچنین می خواست با این وصلت علویان را از اعتراض و قیام بر ضد خود باز داشته، خود را دوستدار و علاقه‌مند به آنان نشان دهد.
و البته باید در نظر داشت امامان از آنجا که از آینده اطلاع دارند، هیچ کاری را بدون آگاهی انجام نمی‌دهند، امام جواد نیز به خوبی از دسیسه های مأمون آگاه بود و با علم به وصلت با دختر وی رضایت داد.
برای پذیرش این وصلت از سوی امام دلایلی ذکر شده است، از جمله اینکه حفظ شیعیان از جمله دلایل امام محمدتقی(ع) برای این وصلت بوده است، امام با وجود آگاهی از حیله و نیرنگ مأمون به این وصلت رضایت می دهد تا شیعیان را از دسیسه های کینه توزانه مأمون حفظ کند .
امام اگرچه تن به این ازدواج داد، اما شواهد تاریخی گواه این حقیقت است که مأمون نتوانست به حیله های از پیش تعیین شده خود دست یابد.
دوران امامت
امام جواد (ع) در سال 203 هجری قمری پس از شهادت پدرش امام رضا (ع)، در سن هشت سالگی، به امامت رسید دوران هفده ساله امامت او با حکومت مأمون و معتصم، خلفای عباسی، همزمان بود.
هنگامی که امام رضا (ع) به دعوت مامون از مدینه به توس رفت امام جواد (ع) که کودک بود، مانند دیگر افراد خانواده حضرت رضا (ع) در مدینه ماند و در سال 202 هجری قمری برای دیدار پدر به مرو رفت و سپس به مدینه بازگشت .
از ویژگی‌های بارز و شناخته شده امام، جود و بخشش آن بزرگواراست .
سفر حج و شهادت
امام جواد (ع) به سفر حج رفت و از آنجا به مدینه بازگشت و تا پایان خلافت مأمون در آن شهر ساکن بود. پس از مرگ مأمون به دستور معتصم عباسی، در سال 220 هجری قمری، به همراه همسرش ام الفضل، به بغداد رفت و بنابر برخی روایت‌ها به دستور معتصم مسموم شد و در همان سال به شهادت رسید.
امام نهم آخر ماه ذیقعده سال 220 هجری به سرای جاویدان شتافت . مزار مطهر وی در کاظمین است

همیشه یک غم گوشه دل آدما وجود داره...
اما غمهای این آدما خیلی با هم فرق داره...
بعضی ها غم نان دارند ...
بعضی ها از تنهایی شکایت می کنند ...
بعضی هاپی به دنبال یه سر پناه می گردند...
بعضی ها از نداشتن گوشی خوب موبایل غمگینند ...
بعضی ها غمشون اینه که چرا باید پسر یا دختر باشند...
بعضی ها غم لباس رو دارند...
بعضی هاغمشون غم قبول نشدن تو کنکور!!!
اما بعضی ها غمشون غم گم کرده است .. اونا تمام غمشون غم مولاس ....
فکر میکنی چند نفرتو عالم غمشون غم آقاست؟
پس چطور همه ادعا میکنند ، منتظرند؟!!!!!؟!

« پرسش قبر » از مهم‏ترین موضوعات این مبحث است که در بسیارى از روایات این باب، از آن سخن رفته است و در اهمیت این موضوع همین نکته بس که انکار کننده آن، شیعه اهل بیت (علیهم السّلام) نیست.
امام صادق (علیه السّلام) فرمود: «هر که سه چیز را انکار کند، شیعه ما نیست:
? – معراج ، ? - پرسش قبر ، ? – شفاعت ». (?)
از روایات استفاده مى‏شود که پرسشهاى قبر را دو فرشته به نامهاى نکیر و منکر انجام مى‏دهند:
پیامبر خدا(صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: «خداوند تعالى، دو فرشته به نامهاى نکیر و منکر، جهت پرسش به قبر مى‏فرستد». (?)
از پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) پرسیدند: سیماى فرشتگان بازرس قبر چگونه است؟
رسول خدا(صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: «بسیار تندخو و زشتند؛ صدایشان همچو رعد غرّان و چشمانشان چون برق تابان است.
موهایشان (به گونه‏اى بلند است که از پشتشان آویزان و) به روى زمین کشیده مى‏شود؛ دندانهایشان (به گونه‏اى تیز است که وقتى آنها) را در زمین فرو کنند، گودالى پدیدار شود». (?)
امام کاظم(علیه السّلام) فرمود: «هنگام ورود مؤمن به قبر، بازرسان قبر(با احترام) او را نشانند و سؤالاتشان را پرسند (و چون پاسخ به نیکى شنوند) قبرش را تا چشم کار مى‏کند، بگشایند و از طعامهاى بهشتى برایش (ارمغان) آورند». (?)
حال این سؤال به ذهن مى‏رسد که آیا سیماى فرشتگان بازرس قبر، نسبت به نیکان و بدان یکسان است یا تفاوت دارد؟
براى پاسخ به این سؤال، به نکاتى چند اشاره مى‏شود:
الف - بازرسان قبر با این سیماى وحشتناک و هراسنده، فقط به سراغ بدکاران مى‏آیند و این دیدار نامیمون سزاى کمى از گناهان بزرگ آنهاست.
ب - سیماى بازرسان قبر نسبت به نیکوکاران بسیار زیبا و برخورد آنها همراه با مهربانى و محبت است.
ج - در برخى اخبار و ادعیه نیز بین بازرسان قبر، تفاوت گذاشته شده است؛ نسبت به بدکاران «نکیر و منکر» و نسبت به نیکوکاران «بشیر و مبشر» نامیده شده‏اند. (?)
«نکیر و منکر» را بدین سبب نام نهاده‏اند که از منکران خدا، پیامبر، امام و... همچنین از انجام دهندگان منکرات و زشتى‏ها سؤال مى‏کنند.
«بشیر و مبشر» را از این رو که بشارت دهنده و مژده آور براى اهل ایمان و نیکوکاران هستند، بدین اسم نام نهاده‏اند.
شایان ذکر است که گاهى از فرشتگان بشارت نیز، تعبیر به «نکیر و منکر» مى‏شود.
 

آ

اخِرُالزَّمان، اصطلاحی که در فرهنگ ادیان بزرگ دنیا دیده می شود و در ادیان ابراهیمی اهمیت و برجستگی ویژه ای دارد. باورهای مربوط به آخرالزمان، بخشی از مجموعه عقیده هایی است که به پایان این جهان و پیدایش جهان دیگر مربوط می شود و ادیان بزرگ درباره آن پیشگویی هایی کرده اند.
 

و امّا آخرالزمان در آیین اسلام؛
 

در قرآن مجید گفتار صریحی درباره آخرالزمان نیست و این اصطلاحی است که در احادیث و مؤلفه های مسلمانان به چشم می خورد.
این اصطلاح، در کتاب های حدیث و تفسیر در دو معنی به کار رفته است: نخست، همه آن قسمت از زمان که بنا بر عقیده مسلمانان، دوران نبوت پیامبراسلام است و از آغاز نبوت پیامبر تا وقوع قیامت را شامل می شود. دوم، فقط آخرین بخش از دوران یاد شده که در آن مهدی موعود ظهور می کند و تحولات عظیمی در عالم واقع می شود. انصاف حضرت محمد (ص) به پیامبر آخرالزمان در میان مسلمانان، با این دو مطلب ارتباط دارد: نخست اینکه پیامبر اسلام، خاتم پیامبران است و شریعت وی به دلیل کامل بودن، تا پایان این عالم اعتبار دارد و او پیامبر آخرین قسمت از زمان است که به قیامت می پیوندد؛ دیگر اینکه در نخستین سده های اسلام، حداقل تصور عده ای از مسلمان چنین بود که قیام قیامت نزدیک است و ظهور پیامبر اسلام در عصری واقع شده که به قیامت متصل است.
در فرهنگ عامه مسلمانان خاصه شیعه، اصطلاح آخرالزمان حکایت از عصری می کند که مهدی موعود در آن ظهور می کند و تحولات ویژ ه ای در جهان رخ می دهد. در روایت های مسلمانان، برای این عصر مشخصه های ویژه ای (به نام نشانه های آخرالزمان) نقل شده است.
از مجموع روایت هایی که در کتاب های حدیث، تفسیر و تاریخ درباره عصر ظهور مهدی موعود نقل شده است، دو مطلب درباره ویژگی های آخرالزمان ـ به معنی عصر مهدی موعود ـ به صورت تواتر معنوی به دست می آید. اول اینکه در این عصر، پیش از ظهور مهدی موعود، فساد اخلاقی و بیداد و ستم همه جوامع بشری را فرامی گیرد و به صورت عام ترین پدیده در روابط انسان ها درمی آید. دیگر اینکه پس از ظهور مهدی، تحول عظیمی در جوامع رخ می دهد، فساد و ستم از میان می رود و توحید و عدل و رشد کامل عقلی و عملی در سراسر زندگی انسان ها جریان می یابد. معروف ترین حدیث که با عبارت های گوناگون نقل شده است، نشانه اصلی دوران حکومت مهدی در آخرالزمان را، بال گستردن داد بر سراسر جهان یاد می کند: خداوند جهان را که از بیداد و تباهی آکنده شده است، به وسیله او از قسط و عدل پر می سازد (ابن ماجه، ج 2 ، ص 1336؛ مجلسی، بحارالانوار، ج 52، ص 266). برخی، مجموعه مشخصه ها و نشانه های آخرالزمان را که مربوط به عصر مهدی موعود می شود و در حدیث ها پیشگویی شده است، چنین تفسیر کرده اند: پیروزی نهایی صلاح و عدالت و آزادی، حکومت جهانی واحد، آبادانی تمام زمین، بلوغ بشریت به خردمندی کامل و آزادی از جبرهای طبیعی و اجتماعی، برقراری مساوات کامل میان انسان ها در امر ثروت، از میان رفتن کامل مفاسد اخلاقی، منتفی شدن جنگ و در نهایت ، سازگاری انسان و طبیعت (مطهری، 60).
در نظر عده ای از مفسران متأخر مسلمان، افزون بر روایات هایی که از آن سخن گفته شد، در قرآن آیه هایی هست که به آینده جوامع انسانی نظر دارد و دربارة حکومت توحید و عدل در آینده زندگی انسان مطالبی بیان می کند. اینان معتقدند که آیه های مربوط به جانشینی انسان در زمین، فرمانروا شدن نیکوکاران زمین (وراثت صالحان) و پیروزی حق بر باطل با وجود جولان همیشگی باطل، آیه هایی هستند که سرنوشت آینده بشریت را پیش گویی می کنند و مستقیماً به مسئله آخرالزمان مربوط می شوند. محمدرشید رضا (9/80)، محمدحسین طباطبایی (14/330) و سید قطب (5/3001،3002) به ترتیب در ذیل آیات 128 از سوره 7 (اعراف)، 105 از سورة 21 (انبیاء) و 171 و 172 از سوره 37 (صافات) قرآن، این عقیده را توضیح داده اند.
اینان، آیه ها و روایت های مربوط به تحولات آخرالزمان را بیان کننده نوعی فلسفه تاریخ می دانند. این مفسران که از روحیه خاص عصر ما، یعنی جست وجوی نوعی فلسفه برای تاریخ انسان متأثرند، در صدد کشف فلسفه تاریخ از دیدگاه اسلام برآمده اند و آن را در این آیه ها و امثال آن یافته اند. در نظر اینان، تحولات آخرالزمان که در روایت بیان شده است، چیزی جز آینده طبیعی جامعه انسانی نیست. عصر آخرالزمان عبارت است از دوران شکوفایی تکامل اجتماعی و طبیعی نوع انسان. چنین آینده ای امری است محتوم و مسلمانان باید انتظار آن را بکشند.